Σύμπουλας
Μικρός οικισμός της επαρχίας Λεμεσού, που εγκαταλείφθηκε μετά το 1931. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του χωριού Παραμάλι, στα διοικητικά όρια του οποίου περιλαμβάνεται, εμπίπτει δε στο έδαφος της βρετανικής στρατιωτικής βάσης Ακρωτηρίου - Επισκοπής.
Ο Σύμπουλας ήταν κτισμένος κοντά στη δυτική όχθη του ρυακιού Σύμβουλος*, σε μέσο υψόμετρο 120 μέτρων. Από γεωλογικής απόψεως, είναι τοποθετημένος πάνω στις αποθέσεις του σχηματισμού Πάχνας (εναλλασσόμενες στρώσεις κρητίδων, μαργών και ψαμμιτών), πάνω στις οποίες αναπτύχθηκαν ασβεστούχα εδάφη.
Η μέση ετήσια βροχόπτωση που δέχεται η περιοχή κυμαίνεται περί τα 440 χιλιοστόμετρα ενώ η χρήση της γης περιλαμβάνει άγρια φυσική βλάστηση.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:
| Χρονολογία | Κάτοικοι |
|---|---|
| 1881 | 18 |
| 1891 | 12 |
| 1901 | - |
| 1911 | 16 |
| 1921 | 13 |
| 1931 | 9 |
Στις απογραφές πληθυσμού που ακολούθησαν ο Σύμπουλας εμφανίζεται εγκαταλειμμένος από τους κατοίκους του.
Στους τοπογραφικούς χάρτες της Κύπρου κλίμακας 1:250.000 και 1:50.000 ο συνοικισμός αναφέρεται σαν Σύμβουλος, ενώ στον τοπογραφικό χάρτη κλίμακας 1:100.000 αναφέρεται σαν Σύμπουλας.
Στην περιοχή υφίστατο παλαιό μοναστήρι, που αναφέρεται ως μοναστήρι Συμβούλου*, για το οποίο όμως δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες και από το οποίο δεν σώζονται ίχνη. Φαίνεται ότι ο μικρός αυτός οικισμός είχε αναπτυχθεί γύρω από το μικρό μοναστήρι του Συμβούλου, από το οποίο είχε πάρει και την ονομασία του. Τούτο θα πρέπει να συνέβη κατά τα Βυζαντινά χρόνια, διότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ο οικισμός υφίστατο ως φέουδο. Βρίσκεται, εξ άλλου, σημειωμένος σε παλαιούς χάρτες (λ.χ. χάρτης του Α. Ortelius, του 1573) ως Sinbali (=παραφθορά του βυζαντινού Σύμβουλος).
Στον Σύμπουλα κατοικούσαν εποχιακά χωρικοί από άλλα χωριά, κυρίως από το Κοιλάνι, που είχαν κτήματα στην περιοχή τα οποία και καλλιεργούσαν με σιτηρά ή και χαρουπόδεντρα. Το 1880 λειτούργησε στην περιοχή και λατομείο ασβεστόλιθων.
Γνωστός σταθμός για τους ταξιδιώτες Λεμεσού-Πάφου ήταν μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα η πηγή του Σύμπουλα, που βρισκόταν επί του παλαιού δρό μου που ένωνε τις δυο πόλεις.
