Δημητριάδης Δημήτρης
Δημοσιογράφος, χρονογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1892 και πέθανε το 1964. Φοίτησε μέχρι την τετάρτη τάξη του Ελληνικού Γυμνασίου Λεμεσού. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αλήθεια που εκδιδόταν τότε στη Λεμεσό, από το 1912 μέχρι το 1916, δημοσιεύοντας κυρίως χρονογραφήματα. Συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα της Λεμεσού Σάλπιγξ, ενώ μεταξύ 1921 και 1925 υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας Κήρυξ. Το 1925 άρχισε να εκδίδει δική του εφημερίδα, τον Χρόνον, που εκδιδόταν μέχρι το 1963. Μεταξύ 1934 και 1935 συνεργάστηκε με τον Πάνο Φασουλιώτη ο οποίος διηύθυνε την εφημερίδα Παρατηρητής. Μαζί εξέδωσαν την πρώτη καθημερινή εφημερίδα της Κύπρου, που ονομαζόταν, εναλλάξ μέρα με μέρα, Παρατηρητής - Χρόνος και Χρόνος - Παρατηρητής.
Ως δημοσιογράφος, ο Δημητριάδης διακρίθηκε ιδιαίτερα στα χρονογραφήματα, ενώ από τα πολιτικά του άρθρα έχουν σήμερα ιστορική αξία εκείνα της περιόδου της εξέγερσης του 1931 και της περιόδου του αγώνα του 1955 - 59.
Στα κυπριακά γράμματα εμφανίστηκε το 1925, ως μεταφραστής έργου του Μαξίμ Γκόρκι. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε και την πρώτη δική του ποιητική συλλογή, με τίτλο Βήματα στή Χλόη. Η δεύτερη ποιητική του συλλογή εξεδόθη το 1942, κι έχει τίτλο Ἐμεῖς καί οἱ Ἂλλοι. Το 1945 εξέδωσε το θεατρικό έργο Ψυχές στον πόλεμο που ανεβάστηκε στο θέατρο «Μέρκιουρι» του Λονδίνου με σύμπραξη της Κατίνας Παξινού και του Μιχάλη Κακογιάννη. Το 1950 το θεατρικό του έργο Ο Απόγονος κέρδισε το πρώτο βραβείο σε σχετικό διαγωνισμό του αθηναϊκού «Παρνασσού», κι εξεδόθη τον επόμενο χρόνο. Δυο άλλα θεατρικά έργα του Δημητριάδη είναι ανέκδοτα. Πρόκειται για την κυπριακή ηθογραφία Κυνηγώντας τήν Ἀφροδίτη και τα Ἐπαναστατημένα Νειάτα. Ανέκδοτη παραμένει και μια τρίτη ποιητική του συλλογή, με τίτλο Πολύ ανθρώπινα. Ποιήματά του βρίσκονται δημοσιευμένα και σε διάφορα περιοδικά, καθώς και μεταφράσεις του, έργων του Έντγκαρ Άλαν Πόε, της Ελίζαμπεθ Μπράουνιγκ και άλλων.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης διετέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος της Σχολικής Εφορείας Λεμεσού. Είναι επίσης γνωστός με το φιλολογικό ψευδώνυμο Ντόριαν που είχε χρησιμοποιήσει. Χρησιμοποίησε επίσης τα ψευδώνυμα Αιμίλιος Κάτων και Δήμος Παρόκλης.