Δράπεια
Εγκαταλειμμένο σήμερα μικρό ελληνοκυπριακό χωριό της επαρχίας Λάρνακας, επί του σκυρόστρωτου δρόμου Καλαβασού - Λάγιας, περί τα 4 χμ. βορειοδυτικά της Καλαβασού. Στα βόρεια, συνορεύει με το χωριό Παρσάτα που βρίσκεται επί του ιδίου δρόμου και σε απόσταση 3,5 χμ.
Η Δράπεια βρίσκεται στην ανατολική όχθη του ποταμού Βασιλικού, κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 185 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι τοποθετημένη πάνω σε ηφαιστειογενή πετρώματα, κυρίως λάβες και γάββρους, επί των οποίων αναπτύχθηκαν φαιοχώματα και ασβεστούχα εδάφη. Το τοπίο είναι διαμελισμένο από το ποτάμιο σύστημα του ποταμού Βασιλικού.
Η περιοχή του χωριού δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 480 χιλιοστόμετρα και μέρος της εξακολουθεί να καλλιεργείται από κατοίκους γειτονικών χωριών με σιτηρά, ελιές και χαρουπιές. Υπάρχουν όμως και ακαλλιέργητες εκτάσεις με άγρια χαμηλή βλάστηση και κυρίως σχινιές και θυμάρι.
Παλαιότερα το χωριό ήταν γνωστό με την ονομασία Παλιοδράπεια (η). Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Μνημονεύεται σε παλαιό χειρόγραφο της περιόδου της Βενετοκρατίας. Αναφορές του χωριού, ιδίως σχετικά με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και την κτηματική της περιουσία, υπάρχουν στους κώδικες της μητρόπολης Κιτίου κατά το 18ο αιώνα. Από τις σχετικές αναφορές προκύπτει ότι το χωριό είχε διαλυθεί ήδη κατά τα τέλη του 18ου αιώνα ή και κατά τις αρχές του 19ου . Ωστόσο αργότερα λίγοι κάτοικοι αναφέρονται (21 κάτοικοι στις απογραφές του 1881 και του 1891), όταν δε λειτούργησαν τα μεταλλεία της Καλαβασού η Δράπεια μεταμορφώθηκε σε συνοικισμό εργατών των μεταλλείων.
Ο πληθυσμός της Δράπειας ήταν ελάχιστος προτού το χωριό εγκαταλειφθεί. Το 1881 και το 1891 οι κάτοικοι ήσαν μόνο 21, που μειώθηκαν στους 11 το 1901 και αυξήθηκαν στους 25 το 1931. Στις απογραφές που ακολούθησαν, ο πληθυσμός του χωριού συνυπολογιζόταν με εκείνον της Καλαβασού. Το 1976 κατοικούσαν στη Δράπεια μόνο 4 άνθρωποι. Σήμερα το χωριό είναι εγκαταλειμμένο και περιλαμβάνεται στη διοικητική έκταση του χωριού Ορά. Η κάπως απομονωμένη θέση της Δράπειας (43 χμ. από τη Λάρνακα) και οι περιορισμένες ευκαιρίες για εργοδότηση κάπου κοντά, συνέτειναν στη σταδιακή εγκατάλειψή της.
Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο.
