Κακοτρύγητη ή Κακοτρίτη
Μεσαιωνικός οικισμός της Κύπρου, που δεν υφίσταται σήμερα. Αναφέρεται από τον μεσαιωνικό Κύπριο χρονικογράφο Γεώργιο Βουστρώνιο, μαζί με τα χωριά Βάβλα, Κορνόκηπος, Λύμπια και Άρσος Μεσαορίας, που όλα παραχωρήθηκαν το 1461 από τον βασιλιά της Κύπρου Ιάκωβο Β' στον εκ Νεαπόλεως υποστηρικτή του Μούτζιο Κωνστάντζο, ως ιδιωτικά του φέουδα.
Ο Φλώριος Βουστρώνιος αναφέρει επίσης το χωριό, αλλά με την ονομασία Καλοτρίτη (Calotriti). Σε παλαιό χειρόγραφο (Λειμωνίδα), το χωριό αναφέρεται μεταξύ εκείνων της Λευκωσίας, και πιθανότατα βρισκόταν στο μέσο περίπου της απόστασης μεταξύ των χωριών Λύμπια και Μοσφιλωτή. Δεν σημειώνεται στους παλαιούς χάρτες, όμως μεταξύ Λυμπιών και Μοσφιλωτής υπάρχει ρυάκι ονομαζόμενο Κακοτρίτης, ενώ ελάχιστα σήμερα ίχνη παλαιού οικισμού εκεί, ονομάζονται επίσης Κακοτρίτη. Σύμφωνα προς τοπική παράδοση, το χωριό καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά την εισβολή του 1570, η δε καταστροφή του σημειώθηκε ημέρα Τρίτη, απ' όπου και η ονομασία Κακοτρίτη.
Εάν όμως το χωριό είχε τότε καταστραφεί, δεν θα χρειαζόταν νέα ονομασία που να υποδήλωνε την «κακή Τρίτη» της καταστροφής του, ενώ θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι με την ονομασία Κακοτρύγητη το χωριό αναφέρεται από το 1461, ένα και πλέον αιώνα πριν από την υποτιθέμενη καταστροφή του.
Η ονομασία του χωριού, όπως παραδίδεται από τον Γεώργιο Βουστρώνιο, είναι σαφώς σύνθετη, από τις λέξεις «κακός» και «τρύγος/ τρυγώ», και πιθανώς προήλθε από την ύπαρξη κάποτε στην περιοχή αμπελώνων, που δεν έδιναν όμως ικανοποιητικό καρπό με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ικανοποιητικός αλλά κακός τρύγος. Το ρήμα «τρυγώ» χρησιμοποιείται όμως όχι μόνο για το μάζεμα των σταφυλιών αλλά και για την συγκομιδή του μελιού από τα μελίσσια. Μάλιστα μελίσσια που βρίσκονται είτε σε δύσκολες τοποθεσίες είτε σε δύσκολα σημεία, ονομάζονται ακριβώς κακοτρύγητα, λόγω του ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να τα προσεγγίσουν και να τα «τρυγήσουν».
Η περιοχή πάντως, στην οποία θεωρούμε ότι υφίστατο το χωριό, είναι πεδινή και εύφορη, και όχι «δύσκολη».
Ως Καλοτρίτη (Calotriti) αναφέρει το χωριό ο Φλώριος Βουστρώνιος, δίνοντας την πληροφορία ότι το 1461 δόθηκε από τον βασιλιά της Κύπρου Ιάκωβο Β΄ μαζί με αρκετά άλλα χωριά στον Σικελό Μούτζιο ντε Κωνστάντζο, ο οποίος είχε τότε στρατευθεί στην υπηρεσία του Ιακώβου.
Είναι άγνωστο πότε ακριβώς διαλύθηκε ο οικισμός αυτός. Πιθανότατα στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας.
