Οικονόμου Νικόλας
Κύπριος πιανίστας διεθνούς φήμης. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 11 Αυγουστου του 1953. Την πρώτη μουσική του παιδεία στην Κύπρο την πήρε από τον διευθυντή της Ελληνικής Μουσικής Ακαδημίας Γιώργο Αρβανιτάκη. Σε ηλικία 11 χρόνων κέρδισε το πρώτο βραβείο Καίτης Παπαϊωάννου στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο έγινε δεκτός με υποτροφία στην Ειδική Μουσική Σχολή του Κονσερβατορίου Τσαϊκόφσκυ της Μόσχας. Στα 16 του χρόνια για την υψηλή του επίδοση έγινε δεκτός στο Κονσερβατόριο Τσαϊκόφσκυ. Σ' όλη τη διάρκεια των σπουδών του στη Μόσχα είχε για δασκάλους του την προφεσόρα Νίνα Αιμιλιάνοβα και τη βοηθό της Ρίμα Ανατόλεβνα Χανάνινα. Από το 1972 ζούσε στο Μόναχο, στη Δυτική Γερμανία. Το 1979 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο, για να ηχογραφήσει στη συνέχεια δυο ακόμη δίσκους με την Ντόιτσε Γκράμμοφον. Τον ίδιο χρόνο η πόλη του Μονάχου τον τίμησε με το βραβείο του καλύτερου ερμηνευτή.
Το μεγάλο ταλέντο του Νικόλα Οικονόμου, τόσο ως ερμηνευτή, όσο και ως συνθέτη, διευθυντή ορχήστρας και διασκευαστή, επαινέθηκε με πολλές ενθουσιώδεις κριτικές και σχόλια τόσο στον διεθνή όσο και στον ελληνικό Τύπο. Δίνουμε ως χαρακτηριστικό των σχολίων αυτών, απόσπασμα από κριτική του David Murrey, κριτικού των Financial Times του Λονδίνου, που έγραψε για τον Οικονόμου: ...Η τολμηρή προσέγγιση της σονάτας Λιστ σε Β minor ήταν για μένα θριαμβευτική. Εκτός από το εντυπωσιακό παίξιμο με μερικές ταχύτητες που προκαλούν ρίγη, μα πάντα κάτω από τον σταθερό έλεγχο του πιανίστα, τον ουσιαστικό δραματικό ειρμό του έργου τον συνέλαβε ο καλλιτέχνης ολόψυχα και αυτήν τη σονάτα τη γεμάτη με επικίνδυνες μεταπτώσεις ο Οικονόμου μας την έδωσε με μια τελικά πειστική προσέγγιση σε μεγάλο όφελος του έργου.
Εξάλλου η Καίτη Ρωμανού έγραψε, μεταξύ άλλων, για τον Νικόλα Οικονόμου στην «Καθημερινή» των Αθηνών: ...Η τέχνη του Κύπριου πιανίστα είναι σαν πλήγμα στη διάρκεια της αποκάλυψής της. Η καλλιτεχνική του προσωπικότητα είναι εκρηκτικά πυκνή, το ταλέντο του και οι φυσικές και πνευματικές του ευκολίες πληθωρικά, η αμεσότητα της επικοινωνίας του γενναιόδωρη...
Οι περιοδείες του Οικονόμου κάλυψαν τη Δυτική Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία, Ανατολική Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Ισραήλ, Σοβιετική Ένωση, Ιαπωνία, Καναδά. Διηύθυνε την ορχήστρα νέων της Γερμανίας (μια από τις καλύτερες της Ευρώπης), με τον ίδιο σαν σολίστ στο τρίτο κονσέρτο του Μπετόβεν και τον Dima Suhanov σαν σολίστ στο πιάνο κονσέρτο του Ντ. Σοστάκοβιτς. Ήταν ιδρυτής και μόνιμος διευθυντής του Solist Ansemble του Μονάχου και συνιδρυτής του Θερινού Φεστιβάλ πιάνου του Μονάχου. Έγραψε μουσική για πιάνο, ορχηστρική μουσική και μουσική για πολλές κινηματογραφικές ταινίες- ανάμεσά τους η «Ρόζα Λούξεμπουργκ» και τα «Μολυβένια Χρόνια» της Μαργκαρέτε Φον Τρόττα, που τιμήθηκαν με πρώτα βραβεία σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Ο Νικόλας Οικονόμου σχεδίαζε το 1992-3 την ίδρυση μεγάλου πολιτιστικού κέντρου στην Κύπρο που θα συνεργαζόταν και με διεθνείς προσωπικότητες. Το όραμά του αυτό συζητούσε και προωθούσε σε συνεργασία με φίλους του στο εξωτερικό (διεθνούς φήμης καλλιτέχνες διαφόρων ειδικοτήτων) και τους φίλους του στην Κύπρο, τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Φώτο Φωτιάδη και τον συγγραφέα Άντρο Παυλίδη. Βρισκόταν μάλιστα στο στάδιο αναζήτησης στέγης. Δυστυχώς το φιλόδοξο αυτό σχέδιό του δεν υλοποιήθηκε αφού ο Νικόλας Οικονόμου σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα στο δρόμο Λευκωσίας–Λεμεσού στις 29 Δεκεμβρίου 1993 (Βλέπε Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος Αρχείου ΡΙΚ).
Τρεις βδομάδες νωρίτερα, στις 7 Δεκεμβρίου του 1993 έδωσε το τελευταίο του κονσέρτο στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας με τίτλο "Λυκόστρατος". Συμμετείχαν οι Ρεβέκκα Σαββίδου Τριμικλινιώτου, Άννα Παρλαπάνου, Λιάνα Σαββίδου, Τάνια Οικονόμου, Δημήτρης Μαραγκός, Πάνος Οικονόμου, Λένια Σορόκου και Έλενα Παπαδοπούλου. Στο πιάνο ο στενός του φίλος Σάββας Σάββα.Την ονόμασε "Λυκόστρατος" που είναι η μετάφραση του στα ελληνικά του Wolfgang, δηλαδή του Μότσαρτ.
Πηγή:
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια