Φυσετζίδης Νέαρχος
Στρατιωτικός, αγωνιστής, συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1863 και πέθανε το 1943. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Αθήνα και κατετάγη στον ελληνικό στρατό. Το 1894 συμπλήρωσε τη θητεία του και απελύθη με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού. Στη συνέχεια πήρε μέρος στις εξεγέρσεις της Κρήτης και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897, κατά τον οποίο και τραυματίστηκε. Πήρε επίσης μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), μετά το τέλος των οποίων κι αποστρατεύθηκε, με τον βαθμό του λοχαγού.
Αργότερα υπηρέτησε για ένα διάστημα ως νομάρχης Σερρών. Παρακολούθησε στις Βρυξέλλες πολιτικές επιστήμες. Το 1898, ύστερα από πρακτικές εξετάσεις στην Αθήνα, πήρε την άδεια ν' ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Λίγο υστερότερα εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο όπου παρέμεινε, ασκώντας το δικηγορικό επάγγελμα. Εξέδωσε τα ακόλουθα έργα:
1. Ἡ Ἑλλάς κατά τό 1885-1886 ἐν ἐπιστρατεύσει (1888).
2. Ἀνέκδοτοι αὐτόγραφοι ἐπιστολαί τῶν ἐπισημοτέρων Ἑλλήνων ὁπλαρχηγῶν καί διάφορα πρός αὐτούς ἔγγραφα τῆς διοικήσεως, μεθ' ἱστορικῶν σημειώσεων (1893).
3. Ὑπόμνημα πρός τήν ἑλληνικήν κυβέρνησιν, τήν Α.Θ.Μ. τόν πατριάρχην Ἀλεξανδρείας καί τούς Ἕλληνας νομοδιδασκάλους καί ἐπιστήμονας τῆς Ἀμπετείου Σχολῆς περί τῶν μεγίστων κινδύνων τῶν ἀπειλούντων τά συμφέροντα τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ Ἑλληνισμοῦ (1906).
4. Ἡ Μεγάλη Δέσποινα (διήγημα, Αλεξάνδρεια, 1916).
5. Ἡ Μεγάλη Δέσποινα (δράμα, 1920).
6. Ἡ Σύμβασις τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν (Αλεξάνδρεια, 1920).
7. Ὑπόμνημα πρός τάς κυβερνήσεις τῆς Μεγάλης Βρεττανίας καί τῆς Γαλλίας καί πρός τούς εὐγενεῖς λαούς τῶν δύο τούτων μεγάλων χωρῶν ἐπί τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος καί τῶν δικαίων τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ (1931).
8. Ἡ μάχη τοῦ Μαραθῶνος ἀπό στρατιωτικῆς, ἐθνικῆς καί πολιτικῆς ἀπόψεως (1938).
9. Μελέτη ἐπί τῆς δίκης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (1939).