Παστελλάς Ανδρέας
Δειλινό στο θέατρο του Κουρίου
ΔΕΙΛΙΝΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΥΡΙΟΥ
Ἐδῶ πού ἂλλοτε ἀντηχοῦσαν oἱ θρῆνοι
τοῦ τυφλωμένου Οἰδίποδα
καί ἡ ὀρχήστρα γέμιζε ἀπό τήν ἀπόφαση
τῆς Ἀντιγόνης
βαθειές ρυτίδες ἒχει ἀνοίξει ὁ καιρός στή γῆς
κι ἡ θάλασσα κάτω μακρυά
κρατάει γεμάτη σιωπή
τόν ἀντίλαλο ἀπό τόν πόνο τῆς ἀνθρώπινης μοίρας
ὃπως τότες.
Μαῦρα κοράκια,
ἡ φυγή μπροστά στά τείχη τῆς Σαλαμίνας,
πού προσπαθῶ νά τήν ξεχάσω,
κρώζουν στούς κλώνους κάποιας χαρουπιᾶς.
Κάθομαι σέ μιά πέτρα
πού oἱ αἰῶνες ἒχουν χαράξει τ' ἀρχικά τους.
- Καλῶς ἦρθες, γιέ μου.
Εἶμαι τόσο βαρειά γιά νά μέ φορτωθεῖς.
Κι ὃμως αὐτές τίς πέτρες τίς σηκώσαμε
καί στρώσαμε τά νέα ἁλώνια
ὃπου παλεύει ὁ Διγενής,
αὐτές τίς πέτρες
πού σήμερα τίς στεφανώνει ἡ καινούργια Ἂνοιξη
κι ἀπάνω τους σκαλίσαμε τ' ἀλφαβητάρι
πού θά διαβάζει ἡ νέα γενιά.
ΑΔΕΙΑ ΘΡΑΝΙΑ
Διάβασα τόν κατάλογο καί σεῖς λείπατε,
γράφατε τήν ὀρθογραφία σας στούς τοίχους.
Διάβασα τόν κατάλογο
καί σεῖς βρισκόσαστε στά ὁδοφράγματα.
Διάβασα τόν κατάλογο
καί σεῖς γράφατε στίς φυλακές
στά μικρά σας γόνατα τήν Ἱστορία τοῦ Ἀνθρώπου.
Κι ἒγραψα στόν κατάλογο: ὃλοι παρόντες!
καί πλάι τό βαθμό τοῦ καθενός σας: ἂριστα!
Ανδρέας Παστελλάς
(Χῶρος Διασπορᾶς)