Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Χωριό της επαρχίας Λάρνακας, 110 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πολύ κοντά στο δρόμο Λεμεσού - Λάρνακας. Βρίσκεται κάπου 15 χμ. στα ΝΔ. της Λάρνακας και 5 περίπου χμ. στα βορειοανατολικά των Αγκλεισίδων.

Το Αλεθρικό είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Πούζη, που πηγάζει από το Σταυροβούνι και τους λόφους στα βόρεια, και χύνεται στ' ανατολικά του άκρου Πετούντας.

Εκτός από πολύ λίγες προσχώσεις της Ολόκαινης περιόδου κατά μήκος της κοιλάδας του Πούζη, στο τοπίο του χωριού κυριαρχούν οι κρητίδες, οι μάργες και οι μαργαϊκές κρητίδες. Πάνω στα ασβεστούχα κυρίως εδάφη του χωριού και με μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 400 χιλιοστόμετρα, (πολύ κατώτερη της μέσης ετήσιας όμβρησης της Κύπρου που είναι 489 χιλιοστόμετρα) συγκαλλιεργούνται τα σιτηρά, οι ελιές και οι χαρουπιές. Καλλιεργούνται ακόμη τα αμπέλια, οι αμυγδαλιές, και τα νομευτικά φυτά. Μια μικρή αρδευόμενη έκταση του χωριού καλλιεργείται με εσπεριδοειδή.

Σχετικά ανεπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία.

Ο Πούζης, όπως και ο Ξεροπόταμος στην περίπτωση της Αλαμινού, διασχίζει τις κρητίδες, με εμφανείς τους αποστρογγυλωμένους κιμωλιούχους λόφους στα δυτικά και ανατολικά του, που στην πρώτη περίπτωση φθάνουν το ύψος των 225 μ., ενώ στη δεύτερη φθάνουν τα 209, στα νότια του χωριού Κλαυδιά. Το υψόμετρο του χωριού χαμηλώνει αισθητά στα νότια. Πολύ κοντά στο Κιβισίλι το υψόμετρο κυμαίνεται γύρω στα 80 μ. Στα ανατολικά του Αλεθρικού μια μεγάλη έκταση παραμένει ανεκμετάλλευτη λόγω φτωχών εδαφών και άλλων περιβαλλοντολογικών παραγόντων.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Μετά την εισβολή, το Αλεθρικό δέχθηκε αρκετούς πρόσφυγες, ο αριθμός των οποίων το Σεπτέμβριο του 1976 ανερχόταν στους 146. Αργότερα στο χωριό δημιουργήθηκαν δυο προσφυγικοί συνοικισμοί.

Από συγκοινωνιακής απόψεως το χωριό βρίσκεται πολύ κοντά στον κύριο δρόμο Λεμεσού - Λάρνακας. Στα νοτιοδυτικά ο ασφαλτόστρωτος δρόμος οδηγεί μέχρι την Αλαμινό και από εκεί μέσω Μαζωτού και Κιτίου συνδέεται με τη Λάρνακα. Στα νότια ο ασφαλτόστρωτος δρόμος οδηγεί στο Κιβισίλι και συνεχίζεται μέχρι τον παραλιακό δρόμο Μαζωτού -Κιτίου - Λάρνακας.

Ο Τζέφρυ (1918) αναφέρει πως στο Αλεθρικό βρισκόταν η εξοχική έπαυλη πρώην Αυστριακού προξένου. Ο Κώστας Μυριανθέας (1945) μνημονεύει το χωριό αναφέροντας πως είναι «ὀνομαστόν διά τήν πηγήν τοῦ ποτίμου ὓδατός του».

Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Μνημονεύεται σε παλαιό χειρόγραφο, της περιόδου της Βενετοκρατίας, ως χωριό που ανήκε διοικητικά στο διαμέρισμα Μαζωτού. Η ονομασία του χωριού πιθανώς προήλθε από το αλέτρι (άροτρον).