Αντίγαμος
Λέγεται η επόμενη Κυριακή από την Κυριακή του γάμου, κατά την οποία επαναλαμβάνονται οι γαμήλιες διασκεδάσεις. Παλαιότερα το αντρόγυνο πήγαινε στην εκκλησία για να λειτουργηθεί κατά την Κυριακή του αντίγαμου. Μετά μαζεύονταν όλοι οι συγγενείς στο σπίτι των νεόνυμφων (που παλαιότερα σ' ολόκληρη σχεδόν την Κύπρο το έκτιζε ο γαμπρός). Στη συγκέντρωση αυτή ο παπάς διάβαζε ειδική ευχή κι έλυνε τα στεφάνια του γάμου που ως εκείνη τη στιγμή ήσαν μπλεγμένα. Ύστερα άρχιζε η διασκέδαση στην οποία συμμετείχαν συνήθως και όργανα, βιολί και λαγούτο.
Στη ΒΔ. Πάφο, όπου το σπίτι των νεόνυμφων έκτιζε η νύμφη, ο αντίγαμος γινόταν στο σπίτι των γονιών του γαμπρού. Σε περίπτωση που ο γαμπρός καταγόταν από άλλο χωριό, ο αντίγαμος γινόταν στο χωριό του. Εκεί έστηναν ξανά το λεγόμενο παστό, δηλαδή στόλιζαν με ειδικά υφαντά σεντόνια και κεντήματα τους τοίχους του κύριου δωματίου του σπιτιού, καθώς κι ένα καναπέ στον οποίο καθόταν το αντρόγυνο. Μετά το λύσιμο των στεφανιών από τον παπά ακολουθούσε συμπόσιο που συνοδευόταν από μουσική βιολιού και λαγούτου.
Στο χωριό Ποταμιά της επαρχίας Λευκωσίας, γινόταν ειδική τελετή κατά τη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου): την ημέρα εκείνη όλοι όσοι είχαν παντρευτεί κατά τον χρόνο εκείνο πήγαιναν ντυμένοι γαμπροί και νύμφες, ακόμη και από τα γύρω χωριά, και προσκυνούσαν στη σπηλιά της Παναγίας. Μετά τη λειτουργία ο παπάς διάβαζε την ειδική ευχή κι έλυνε τα στεφάνια του γάμου.
Στη ψυχολογία του λαού όλες οι μεγάλες γιορτές δεν τελειώνουν απότομα αλλά έχουν μια αντανάκλαση, όπως ο αντίγαμος μετά τον γάμο, το Αντίπασχα μετά το Πάσχα κλπ.