Κανναούρα ή κιζίρπασης ή πρασινοτζέφαλη παπύρα
Anas platyrhynchos. Οικογένεια: Anatinae (Ευθυσβαδιστικά). Είναι το μεγαλύτερο από τα 19 είδη αγριόπαπιων (παπύρων) της Κύπρου, που έρχεται στο νησί τον χειμώνα, μόλις οι αλυκές και τα ποτάμια πιάσουν νερό, συνήθως κατά τον Δεκέμβριο. Κάποτε έρχεται σε μεγάλους αριθμούς. Φεύγει την άνοιξη για να επιστρέψει στην Ευρώπη.
Το χρώμα του αρσενικού διαφέρει πολύ από του θηλυκού: Η κεφαλή και ο λαιμός έχουν γυαλιστερό πράσινο χρώμα, που τελειώνει σε άσπρο κολλάρο, το δε στήθος έχει χρώμα καστανό που προεκτείνεται και λίγο πάνω στη ράχη που είναι γκριζοκαφέ. Το κάτω μέρος του κορμού της είναι γκρίζο, με καφέ στίγματα. Οι άκρες των φτερούγων της είναι χρώματος μεταλλικού μπλε, μέσα σε μαύρο πλαίσιο που καταλήγει σε άσπρο κορδόνι. Η ουρά είναι μαυροπράσινη στο πάνω μέρος της, οι δε άκρες των φτερών της είναι κατσαρές και γυρισμένες προς τα πάνω. Το κάτω μέρος της ουράς είναι πρασινωπό και καταλήγει σε άσπρη κορδέλα. Το ράμφος είναι πρασινοκίτρινο με μαύρο χρώμα στο άκρο, και οι κνήμες και τα πόδια έχουν χρώμα πορτοκαλί. Από το πράσινο χρώμα της κεφαλής, η αγριόπαπια αυτή πήρε και την ονομασία κιζίρπασ'ης, που προέρχεται από την τουρκική ονομασία yesilbas (πρασινοκέφαλη). Η θηλυκή έχει χρώμα καφέ παρδαλό και είναι πιο μικρόσωμη από την αρσενική της οποίας το μέγεθος φθάνει τα 60 εκατοστόμετρα.
Με την ονομασία κανναούρα είναι γνωστή μόνο η θηλυκή που έχει διαφορετικό χρώμα. Συνήθως πολλοί νομίζουν πως πρόκειται για διαφορετικό είδος αγριόπαπιας.
Τα πουλιά αυτά γεννούν σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο, διαχειμάζουν δε στην Αφρική και ανατολικότερα, μέχρι την Ινδία. Στην Κύπρο μένουν κάποτε για να γεννήσουν. Το 1984 παρατηρήθηκε ότι ένα ζεύγος γέννησε στον ποταμό της Περιστερώνας, κοντά στην Ορούντα. Τον χειμώνα απαντώνται στις αλυκές της Κύπρου, στους υδατοφράκτες και στους βάλτους του Συριανοχωριού, των Κουκλιών, της Αχερίτου, και κοντά στην Αμμόχωστο.
Το πουλί αυτό έχει γρήγορο και δυνατό πέταγμα, και τρέφεται με υδρόβια έντομα, χόρτα, βατράχια και σκουλήκια. Κατά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει οικόσιτος, στην δε Ευρώπη και στην Αμερική αναπαράγεται σε μεγάλους αριθμούς για εμπορικούς σκοπούς, επειδή το κρέας του είναι πολύ εύγευστο.