Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Εκδρομικός χώρος δυναμικότητας 800 ατόμων, στο δάσος του Τροόδους. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εκδρομικός χώρος της Κύπρου μετά από εκείνον των Πλατανιών, που είναι δυναμικότητας 1.300 ατόμων. Βρίσκεται στα δεξιά του κύριου δρόμου Λευκωσίας - Τροόδους, μετά το μεταλλείο του Αμιάντου και οφείλει την ονομασία του στην ομώνυμη κοιλάδα στην οποία δημιουργήθηκε. Από διοικητικής απόψεως, ο εκδρομικός χώρος εμπίπτει στα διοικητικά όρια του χωριού Πάνω Πλάτρες, που ανήκει στην επαρχία Λεμεσού.

Η πολύ μικρή απόσταση του εκδρομικού χώρου από το Τρόοδος (περί τα 3 χμ.), η θαυμάσιά του τοποθεσία και οι απαραίτητες ανέσεις για αναψυχή και ξεκούραση που διαθέτει, ελκύουν πολυάριθμους εκδρομείς, ιδιαίτερα από τα αστικά κέντρα, τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το Λειβάδι του Πασιά είναι ένας από τους πιο ψηλούς και δροσερούς εκδρομικούς χώρους που διαθέτει η Κύπρος. Το τοπίο στην περιοχή του είναι πράγματι μαγευτικό. Από εδώ και ιδιαίτερα από τις πλαγιές του βουνού στα ανατολικά του εκδρομικού χώρου, διακρίνονται τόσο το Τρόοδος όσο και η κορφή Όλυμπος (1.952 μ.), η ψηλότερη κορφή της Κύπρου. Πολλά μικρά ρυάκια, απ' όλες σχεδόν τις πλευρές, καταλήγουν στην κοιλάδα του Λειβαδιού του Πασιά. Ένα από αυτά φέρει την ονομασία του εκδρομικού χώρου. Κύρια είδη βλάστησης στην περιοχή είναι ο πεύκος του Τροόδους και σε μικρότερο βαθμό το κυπαρίσσι του Τροόδους. Πιο χαμηλά βρίσκονται οι λατζ'ιές και οι τρεμιθιές και σε ακόμη χαμηλότερο επίπεδο οι ξισταρκές, τα φτερίτζ'ια και οι αγριοτριανταφυλλιές.

Παλαιοί χάρτες (όπως ο χάρτης του Abraham Ortelius του 1573), δείχνουν σημειωμένο στην περιοχή οικισμό με την ονομασία Λειβάδι (Livadi), που σαφώς δεν είναι ο σημερινός οικισμός Λειβάδια (Πιτσιλιάς) που βρίσκεται ανατολικότερα και δεν σημειώνεται σε τέτοιους παλαιούς χάρτες.

Φαίνεται ότι υπήρχε εκεί μεσαιωνικός οικισμός των Βυζαντινών χρόνων, που απετέλεσε φέουδο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, χωρίς να είναι γνωστό σε ποια οικογένεια ευγενών ανήκε. Το φέουδο επεβίωσε και κατά την περίοδο της κατοχής της Κύπρου από τους Βενετούς. Μετά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους (1570-71), το φέουδο περιήλθε στην κατοχή κάποιου πασά, απ' όπου και η σημερινή ονομασία Λιβάδι του Πασιά.

Ο οικισμός διαλύθηκε κατά την τελευταία περίοδο της τουρκικής κυριαρχίας, τον 19ο αιώνα. Δεν σώζονται σήμερα ίχνη του. Οι διάφορες εγκαταστάσεις που υπάρχουν τώρα στην περιοχή είναι σύγχρονες.