Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο χωριό Κυθρέα το 1881 και πέθανε το 1954. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1900 και στη συνέχεια σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με υποτροφία της Αρχιεπισκοπής Κύπρου. Το 1905 αναγορεύθηκε σε διδάκτορα της ίδιας Σχολής με τον βαθμό άριστα. Τον ίδιο χρόνο επέστρεψε στην Κύπρο όπου κι εργάστηκε ως γραμματέας και ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής. Μεταξύ του 1906 και του 1911 εργάστηκε και ως καθηγητής των θρησκευτικών στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Μεταξύ του 1911 και του 1913 εργάστηκε ως καθηγητής στο Ιεροδιδασκαλείον της Λάρνακας. Κατά το 1911 εξέδιδε στη Λευκωσία το αξιόλογο μηνιαίο φιλολογικό-θρησκευτικό περιοδικό Φῶς, ενώ κατά το διάστημα της παραμονής του στη Λάρνακα εξέδιδε εκεί τον Ἐκκλησιαστικό Κήρυκα, περιοδικό της επισκοπής Κιτίου του οποίου είχε την αρχισυνταξία.

Το τέλος του 1913 ο Χαρίλαος Παπαϊωάννου μετοίκησε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής σε διάφορα γυμνάσια μέχρι την αφυπηρέτησή του, το 1950. Παράλληλα ασχολήθηκε με την επιστημονική έρευνα επί θρησκευτικών και εκκλησιαστικών θεμάτων. Δημοσίευσε δε εργασίες του σε διάφορα ελλαδικά και κυπριακά περιοδικά. Υπήρξε υποψήφιος δυο φορές για έδρα καθηγητού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η επιστημονική του εργασία επικεντρώνεται στην κριτική και ερμηνεία της Καινῆς Διαθήκης, στην εκκλησιαστική ιστορία, στην εκκλησιαστική έρευνα και σε μεταφράσεις. Η μελέτη του «Συμβολαί εἰς τήν κριτικήν ἔκδοσιν τῆς Καινῆς Διαθήκης» (εις Χριστιανικόν Ἡμερολόγιον, Αθήνα, 1925, σσ. 25-55) απετέλεσε το πρώτο βήμα για την κριτική έκδοση της Καινῆς Διαθήκης.

Εκδομένα σε βιβλία έργα του είναι:

1. Κατάλογος τῶν χειρογράφων τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου (1906).
2. Τοῦ  ἐν  ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας. Πρός τούς Νέους... (1909).
3. Ὁ  ἅγιος Λάζαρος (1912).
4. Τακτικόν, ἤτοι ἀρχιερατικόν εὐχολόγιον τῆς ἐπισκοπῆς Καρπασέων καί Ἀμμοχώστου (1913).
5. Τό τέλος τοῦ κατά Μᾶρκον εὐαγγελίου (1923).
6. Τό 2215 χειρόγραφον τῆς Καινῆς Διαθήκης τό ἐν τῇ μητροπόλει Κιτίου τῆς Κύπρου (1923).
7. Συμβολαί εἰς τήν κριτικήν ἔκδοσιν τῆς Καινῆς Διαθήκης (1926).                 
8. Ἡ  ἐν Κύπρῳ  ἱερά μονή τῆς Παναγίας τοῦ Μαχαιρᾶ (σε συνεργασία με τον Σίμο Μενάρδο, 1929).

Εξέδωσε επίσης μεταφράσεις, ως ακολούθως:

1. Ἡ  ἀποστολικότης τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας (από το γαλλικό του F. Nau, 1907).
2. Ὁ Ἀντίχριστος (τόμος Α΄, «Αἱ πρῶται ἡμέραι τοῦ Χριστιανισμοῦ», από το αγγλικό του F.G. Ferrare, 1922).
3. Ἡ  Ἀποκάλυψις (από το αγγλικό του F.G.F., 1929).
4. Μετάφρασις Ψαλμῶν τοῦ Δαυίδ (1931).

Ο Χαρίλαος Παπαϊωάννου είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη μετάφραση και συμπλήρωση του έργου του Ιωάννη Χάκκετ Ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, που αποτελεί αξιόλογο έργο το οποίο εξεδόθη στην ελληνική σε τρεις τόμους (τόμος Α΄, 1923, τόμος Β΄, 1927 και τόμος Γ΄, 1932).

Πηγή:

1. Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια