Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Χωριό της επαρχίας Λεμεσού, περί τα 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Λεμεσού.

Η Παραμύθα είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 280 μέτρων. Η περιοχή της χαρακτηρίζεται από λοφώδη τοπογραφία και το υψόμετρο στα νοτιοανατολικά του οικισμού φθάνει τα 390 μέτρα (κορφή Καλόχη).

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του σχηματισμού Πάχνας (εναλλασσόμενες στρώσεις κιμωλιών, μαργών και ψαμμιτών) πάνω στις οποίες αναπτύχθηκαν ασβεστούχα εδάφη και ξερορεντζίνες.

Η Παραμύθα δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 520 χιλιοστόμετρα. Στην περιοχή της καλλιεργούνται οι χαρουπιές, οι ελιές, οι αμυγδαλιές, τα αμπέλια οινοποιηοίμων ποικιλιών, λίγα εσπεριδοειδή και ελάχιστα σιτηρά και νομευτικά φυτά. Η μεγαλύτερη ωστόσο έκταση του χωριού είναι ακαλλιέργητη και καταλαμβάνεται από ποικίλη φυσική βλάστηση, κυρίως μαζιές, σχινιές, σπαλαθκιές και ξισταρκές. Η κτηνοτροφία είναι επίσης πολύ περιορισμένη.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Παραμύθα συνδέεται στα βορειοανατολικά με το χωριό Σπιτάλλι (περί το 1 χμ.) και στα νοτιοανατολικά με το χωριό Παλώδια (περί τα 2 χμ.) και μέσω του με την πόλη της Λεμεσού.

Πληθυσμός

Το χωριό γνώρισε πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Στις απογραφές πληθυσμού από το 1982 και εξής, στον πληθυσμό του χωριού συμπεριλαμβάνονταν και οι ένοικοι του μοναστηριού της Παναγίας Ευαγγελίστριας που περιλαμβάνεται στα διοικητικά του όρια.

Ιστορία- Ονομασία

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το χωριό ήταν φέουδο, του οποίου την ονομασία ο Φλώριος Βουστρώνιος γράφει ακριβώς την αυτή: Paramida. Σύμφωνα προς τον Φλώριο, η Παραμύθα ήταν ένα των πολλών χωριών που κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ανήκαν αρχικά στο Τάγμα των Ναϊτών ιπποτών. Το 1313, μετά τη διάλυση του Τάγματος αυτού και την εξολόθρευση των μελών του, όλες τους οι ιδιοκτησίες, μαζί και η Παραμύθα, δόθηκαν στο Τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών.

Η ονομασία Παραμύθα προέρχεται μάλλον από τη λέξη παραμυθία (= παρηγοριά), η οποία αποτελούσε επίθετο της Παναγίας που η λατρεία της στην περιοχή αποδεικνύεται και από το μοναστήρι της Παναγίας Ευαγγελίστριας , στα νότια του οικισμού.

Στα βόρεια του χωριού υπάρχει μια πηγή, γνωστή με την ονομασία Βρύση του Ρότσου. Στα βορειοδυτικά του χωριού υπάρχουν τα ερείπια παλαιού νερόμυλου. Στο ίδιο το χωριό, στην περιοχή του σχολείου, ανευρέθησαν αρχαιότητες, που αποδεικνύουν ότι υφίστατο αρχαίος οικισμός στην ίδια ακριβώς τοποθεσία όπου και ο σημερινός.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια