Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Χωριό της Πιτσιλιάς, στην επαρχία Λεμεσού, 1.100 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι ένα από τα πιο ψηλά χωριά της Κύπρου. Βρίσκεται 5 περίπου χμ. στα βορειοδυτικά του Αγρού.

Το χωριό περιβάλλεται από ψηλές βουνοκορφές που φθάνουν το ύψος των 1.350 μέτρων περί το 1,5 χιλιόμετρο βορειοανατολικά του. Οι κοιλάδες είναι στενές και βαθιές, ενώ οι πλαγιές είναι πολύ απότομες.

Το χωριό είναι τοποθετημένο κυρίως πάνω σε γάββρους και διαβάσες, που με τη σκληρότητα και ανθεκτικότητά τους δημιουργούν ένα τραχύ βουνίσιο τοπίο, αρκετά διαμελισμένο κυρίως από το ποτάμιο σύστημα του ποταμού Λιμνάτη, παραπόταμου του Κούρη.

Πάνω στα πυριτιούχα ανώριμα εδάφη, που δεν έχουν κανένα εδαφικό ορίζοντα, αλλά αποτελούνται από θρυμματισμένα πετρώματα που προήλθαν από μηχανική αποσάθρωση και με μια ψηλή μέση ετήσια βροχόπτωση που κυμαίνεται περί τα 750 χιλιοστόμετρα, φυτρώνει μια άγρια φυσική θαμνώδης βλάστηση, λίγες αμυγδαλιές και αμπέλια. Τα αμπέλια καλλιεργούνται κυρίως σε πλαγιές, όπου έχουν κατασκευαστεί αναβαθμίδες κυρίως από τοπικό πέτρωμα. Καλλιεργούνται τόσο το ξυνιστέρι όσο και το ντόπιο μαύρο. Κατά μήκος των κοιλάδων καλλιεργούνται τα λαχανικά και τα οπωροφόρα. Τα κυριότερα οπωροφόρα είναι μηλιές, αχλαδιές, καρυδιές, βερυκοκιές, λίγες φουντουκιές, κυδωνιές, δαμασκηνιές, ροδακινιές και λίγες κερασιές. Καλλιεργούνται επίσης τα όσπρια και λίγα νομευτικά φυτά. Κατά τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μια σημαντική μείωση στον αριθμό των καλλιεργούμενων σκαλών με αμπέλια.

Το χωριό περιλαμβανόταν στο Σχέδιο Ενιαίας Αγροτικής Αναπτύξεως Πιτσιλιάς και μεταξύ άλλων κατασκευάστηκαν σ' αυτό μια υδατοδεξαμενή, χωρητικότητας 59.000 κ. μ. νερού για να αρδεύει κάπου 90 σκάλες γης. Τα Αγρίδια ευεργετήθηκαν επίσης από το Σχέδιο Ενιαίας Αγροτικής Αναπτύξεως Πιτσιλιάς με την κατασκευή αναβαθμίδων και τη βελτίωση και κατασκευή αγροτικών δρόμων.

Η κτηνοτροφία, όπως και στ' άλλα χωριά της Πιτσιλιάς περιορίζεται στις κατσίκες, που συνήθως εκτρέφονται στις αυλές των σπιτιών.

Το χωριό βρίσκεται πολύ κοντά στο δρόμο Αγρού - Κυπερούντας. Όμως δεν υπάρχει συγκοινωνιακό δίκτυο που να το ενώνει με τη δυτική πλευρά του ποταμού Λιμνάτη, όπου βρίσκονται τα χωριά Δύμες, Ποταμίτισσα και πιο πέρα το Πελέντρι.

Ο πληθυσμός του χωριού σημείωσε μια ανοδική αύξηση από το 1881 μέχρι το 1973. Από τότε το χωριό παρουσιάζει έντονα τα σημάδια της πληθυσμιακής αποψίλωσης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού του χωριού έχουν ως ακολουθως:

Ο Τζέφρυ στις αρχές του 20ούαιώνα είδε το χωριό ως πολύ μικρό «όμορφα τοποθετημένο στις πλαγιές του βουνού χωρίς άλλο ιδιαίτερο ενδιαφέρον». Ο Γκάννις, που μελέτησε όλες σχεδόν τις εκκλησίες της Κύπρου, βρήκε μερικές ενδιαφέρουσες φορητές εικόνες στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία του χωριού.

Στα Αγρίδια πυροβολήθηκε και φονεύθηκε στις 24 Νοεμβρίου, 1958, ο ήρωας της ΕΟΚΑ Σάββας Ροτσίδης. Έζησε για αρκετό καιρό στα απόκρημνα βουνά και το τραχύ περιβάλλον της περιοχής.

Τοπων: Αγρίδια, δηλαδή κτήματα. Κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας, το χωριό είχε παραχωρηθεί ως κτήμα σε κάποιον Φράγκο ιερωμένο που ονομαζόταν Ιούλιος.