Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ποιητής. Γεννήθηκε το 1957 στη Λεμεσό και πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1995, σε ηλικία μόλις 38 χρονών.

Έζησε στη Λεμεσό μέχρι το 1972. Από τότε, μέχρι το 1982 έζησε στο Λονδίνο όπου σπούδασε ανθρωπιστικές σπουδές. Μετά τις σπουδές του έκαμε διάφορες δουλειές μεταξύ αυτών και φωτιστής σε δισκοθήκη. Από το 1982 έκαμε πολλές φορές τη διαδρομή Λεμεσού-Αθηνών για να επανεγκατασταθεί στη Λεμεσό τον Φεβρουάριο του 1984 όπου εργάστηκε  ως βιβλιοπώλης ιδρύοντας το βιβλιοπωλείο Αμοργός .

Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Αρσενικός χαλκός, Κύπρος 1984,  Γράμματα της ώρας, Κύπρος 1985, Κυπριακές ηθογραφίες, Λεμεσός 1991. Η μεταθανατια έκδοση Τα αυτοκρατορικά εκδόθηκε στη Λεμεσό το 1996.

Για το σύνολο του έργου του Ηλία Κωνσταντίνου έχει εκδοθεί ο συγκεντρωρικό τόμος  «Ποιήματα» (επιμ. Λευτέρης Παπαλεοντίου, εκδ. Βακχικόν, 2020. Η έκδοση περιλαμβάνει το σύνολο του έργου του, ήτοι τα βιβλία Αρσενικός χαλκός (1984), Γράμματα της ώρας (1986), Κυπριακές ηθογραφίες (1991), Τα αυτοκρατορικά (1996), σκόρπια ποιήματα και μεταφράσεις, σε επιμέλεια του πανεπιστημιακού καθηγητή Λευτέρη Παπαλεοντίου.

Βλέπε: Ο Ηλίας από τη Νένα Φιλούση

Το βιογραφικό του σημείωμα το οποίο και εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ποιητική συλλογή “Κυπριακές Ηθογραφίες”, γραμμένο από τον
ίδιο τον ποιητή.

“Εγεννήθηκε στη Λεμεσό το 1957.

Έζησε έξω από την πόλη, δίπλα στη θάλασσα, ως το 1972. Από

τότε, μέχρι το 1982 έζησε στο Λονδίνο όπου εσπούδασε, χωρίς

την απαιτούμενη διάθεση, με αποτέλεσμα ένα δίπλωμα ανθρωπιστικών

σπουδών με μια ιδιαιτερότητα στο θέατρο. Το 1976 ερωτεύτηκε καθοριστικά.

Μετά τις σπουδές του έκαμε διάφορες δουλειές –η πλέον σημαντική, φωτιστής

σε δισκοθήκη. Έγραψε γύρω στα 30 ποιήματα στα αγγλικά. Από το 1982 έκαμε

πολλές φορές τη διαδρομή Λεμεσού-Αθηνών για να επανεγκατασταθεί στη Λεμεσό

τον Φεβρουάριο του 1984. Από τότε ζει κοντά στο κέντρο της πόλης. Τα
τελευταία

τρία χρόνια εργάζεται ως βιβλιοπώλης. Εξακολουθεί να γράφει ποιήματα.”

Απόσπασμα  ποιήματός του

«Ό,τι λέω γίνομαι.

Οι λέξεις έν’ μείγμα μαγικό

περνούν, βρίσκουν τη σκέψη σου, χτίζουν

μες στον αέρα.

Ό,τι λέω σιωπά.

Οι λέξεις – μια συνεχής ανάληψη

μαύρες αχτίνες, να δώκουν το φως

στον ήλιο».

Πηγή: 

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια