Γαληνόπωρνης αρχαίος τάφος
Μεταξύ των πολλών δεκάδων αρχαίων τάφων στην περιοχή του χωριού Γαληνόπωρνη, ξεχωρίζει ένας μεγάλος λαξευτός τάφος που βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του χωριού. Λαξεύτηκε στην απότομη, σχεδόν κάθετη πλαγιά του λόφου, η οποία καταλήγει σε βαθιά χαράδρα. Στην απέναντι πλαγιά άλλου απότομου λόφου βρισκόταν η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Άννας.
Σήμερα ο τάφος προσεγγίζεται από απότομο στενό μονοπάτι, αφού μάλιστα για πολύ καιρό είχε χρησιμοποιηθεί ως μάντρα για αίγες. Τον τάφο αναφέρουν παλαιότεροι επισκέπτες του 19ου αιώνα, όπως ο D. Hogarth και ο Αθανάσιος Σακελλάριος. Τελευταία για τον τάφο αναφορά κάνει ο George Jeffery, που τον επεσκέφθη στις αρχές του 20ού αιώνα.
Η είσοδος του τάφου είναι μικρό ορθογώνιο άνοιγμα πλάτους 1 μέτρου και ύψους 1,40 περίπου. Βρίσκεται σε ύψος περί τα 80 μέτρα από το βάθος της χαράδρας και περίπου 15 μέτρα χαμηλότερα από την κορυφή του λόφου. Η είσοδος οδηγεί σε μεγάλο κεντρικό θάλαμο που έχει μήκος περί τα 20 μέτρα, πλάτος 4 μέτρα και ύψος 1,80 μέτρα. Κάθετα προς τον κεντρικό αυτό θάλαμο ανοίγουν άλλοι 6 θάλαμοι, τρεις αριστερά και άλλοι τρεις δεξιά. Ο κάθε ένας από αυτούς έχει μήκος περί τα 8 μέτρα, πλάτος 3 και ύψος 1,60 μέτρα. Το ύψος δεν υπολογίστηκε με ακρίβεια εφόσον στο πάτωμα υπάρχουν στρώμα χώματος και τμήματα που κατέπεσαν από την οροφή. Τόσο ο κεντρικός όσο και οι άλλοι 6 θάλαμοι έχουν θολωτή οροφή. Οι δύο πρώτοι κάθετοι θάλαμοι έχουν ανοίγματα προς τα έξω. Δεν υπάρχει πηγάδι, ωστόσο ο G. Jeffery γράφει ότι μάλλον υπήρχαν τρία πηγάδια που όμως γέμισαν με πέτρες και χώμα. Πιθανότατα κλείστηκαν από τους βοσκούς, για λόγους ασφαλείας των ζώων τους, όταν χρησιμοποιούσαν το μνημείο ως μάντρα. Επίσης, δεν υπάρχουν λαξευμένες ταφικές θήκες. Όσες ταφές θα είχαν γίνει στον τάφο, θα πρέπει να έγιναν με τη χρήση σαρκοφάγων, αλλά δεν σώζεται τίποτα από αυτές.
Η λάξευση αυτού του μνημείου υπήρξε ιδιαίτερα επιμελημένη, πράγμα πολύ ευδιάκριτο και σήμερα, παρά τη φθορά του χρόνου και της χρήσης του ως στάνης.
Ο τάφος αυτός φαίνεται να ανήκει χρονολογικά στην ίδια περίοδο με τον μεγάλο λαξευτό τάφο της Κορόβιας*, που εξάλλου δεν βρίσκεται πολύ μακριά, να είναι δηλαδή έργο του 5ου π.Χ. αιώνα. Ωστόσο χωρίς κανονική ανασκαφική έρευνα δεν μπορεί να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα.