Μπαρλαί Αίμερυ Almery Barlais
Ιππότης σταυροφόρος, φίλος του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β'. Κατά τη διάρκεια της πέμπτης Σταυροφορίας (1228-1229), τόσο ο Φρειδερίκος Β' όσο και ο Αίμερυ Μπαρλαί σχετίστηκαν άμεσα με την Κύπρο.
Επειδή, μετά τον θάνατο του βασιλιά της Κύπρου Ούγου Α', το 1218, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, ο γιος του Ερρίκος, ήταν μόλις ενός χρόνου, σημειώθηκαν σοβαρές ζυμώσεις αλλά και συγκρούσεις γύρω από το ζήτημα της διαδοχής και την αντιβασιλεία. Η αντιβασίλισσα Αλίκη της Καμπανίας, χήρα του Ούγου Α' και μητέρα του Ερρίκου, είχε προσφέρει την αντιβασιλεία στον Αίμερυ Μπαρλαί, όμως η πράξη αυτή δεν έγινε αποδεκτή από την Υψηλή Αυλή, δηλαδή το σώμα των ευγενών της Κύπρου. Από τα τέλη του 1227 την αντιβασιλεία είχε αναλάβει ο Ιωάννης ντ' Ιμπελέν, ο «γηραιός κύριος της Βηρυτού», μέλος της μεγάλης μεσαιωνικής οικογένειας των Ιβελίνων* που υπεράσπισε τα συμφέροντα του ανήλικου Ερρίκου. Για τον λόγο αυτό αλλά κι εξαιτίας άλλων διαφορών, ο Αίμερυ ντε Μπαρλαί βρισκόταν σε κακές σχέσεις με τους Ιβελίνους.
Όταν βρέθηκε στην Ανατολή — και στην Κύπρο — ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β'*, θέλησε ν' ασκήσει το δικαίωμά του ως κηδεμόνα του Ερρίκου και θεώρησε ως ευκαιρία την όλη κατάσταση για να επέμβει στην Κύπρο την οποία προφανώς εποφθαλμιούσε (βλέπε λήμμα Αγριδίου μάχη). Την επέμβασή του στην Κύπρο δεν αποδέχθηκαν οι Ιβελίνοι, που αντιστάθηκαν δυναμικά. Αρχικά οι δυνάμεις του Φρειδερίκου υπερίσχυσαν, μάλιστα ο Γερμανός αυτοκράτορας πριν αναχωρήσει από το νησί, διόρισε πέντε βαΐλους (1229) για να κυβερνήσουν την Κύπρο για 3 χρόνια (όσα υπολείπονταν για να ενηλικιωθεί ο Ερρίκος). Ένας από τους βαΐλους αυτούς ήταν ο Αίμερυ ντε Μπαρλαί. Ο Φρειδερίκος τους είχε μάλιστα ορκίσει να μη επιτρέψουν ποτέ στον Ιωάννη Ιβελίνο και στο κόμμα του να επαναδραστηριοποιηθούν στην Κύπρο ή να εισπράξουν από το νησί εισοδήματα με βάση το δικαίωμα της αντιβασιλείας.
Οι Ιβελίνοι κατόρθωσαν όμως όχι μόνο να επαναδραστηριοποιηθούν, αλλά να επαναφέρουν δυνάμεις στο νησί, να συγκεντρώσουν και ντόπιο στρατό και να αποδυθούν σε νικηφόρο αγώνα κατά των δυνάμεων του Φρειδερίκου που τελικά κατατροπώθηκαν. Μια αντεπίθεση, λίγο αργότερα, του Αίμερυ ντε Μπαρλαί, δεν πέτυχε την ανακατάληψη της Κύπρου۬ χαρακτηρίστηκε όμως από ανήκουστες θηριωδίες και αγριότητες κατά των Κυπρίων.
Όταν ο Ερρίκος Α' ενηλικιώθηκε κι ανέλαβε κανονικά την εξουσία και τον θρόνο της Κύπρου από τους Ιβελίνους, το κόμμα των Ιβελίνων ήταν πανίσχυρο στο νησί. Με την υποστήριξή του, ο Ερρίκος εστράφη κατά του αυτοκρατορικού κόμματος και αριθμός ευγενών, φίλων και υποστηρικτών του Φρειδερίκου Β', συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για προδοσία κατά του θρόνου της Κύπρου. Μεταξύ αυτών περιλαμβανόταν κι ο Αίμερυ Μπαρλαί. Οι περιουσίες τους κατασχέθηκαν, δεν είναι όμως γνωστό ποια τύχη είχαν οι ίδιοι. Τόσο ο Μπαρλαί όσο και άλλοι συλληφθέντες δεν αναφέρονται ξανά στις πηγές κι ούτε επανεμφανίζονται.