Αγρίνου
Χωριό που δεν υπάρχει πια. Υπήρχε ως φέουδο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε από τους Σαρακηνούς το 1425, κατά τη διάρκεια εισβολής τους στην Κύπρο, επί βασιλείας του Ιανού. Αργότερα (1474) το χωριό αναφέρεται από το Γεώργιο Βουστρώνιο, συνεπώς το χωριό αναβίωσε μετά την καταστροφή του. Άγνωστο πότε ακριβώς διαλύθηκε. Το χωριό, που σε παλαιούς χάρτες φαίνεται σημειωμένο ως Agrino, βρισκόταν στις ανατολικές ακτές της Κύπρου, κοντά στην Αλυκή (Λάρνακα).
Την καταστροφή του χωριού από τους Σαρακηνούς αναφέρει ο Λεόντιος Μαχαιράς στο «Χρονικόν» του (παραγρ. 657) σημειώνοντας: «Καί τήν παρασκευγήν εἰς τάς δέκα αὐγούστου ἐφέρασιν μαντάτον τοῦ ῥηγός τό μεσομέριν, τό πῶς οἱ Σαρακηνοί ἒκαψαν τά Κελλία καί τήν Ἀραδίππου, καί οὗλον τό ἀπλίκιν τό δεσποτικόν, καί τό ἀπλίκιν τοῦ πύργου τῆς Ἀλικῆς, καί τήν Ἀγρίνουν, καί τήν Βρωμολαξίαν καί τό Κίτιν, καί ἐκάβασιν ἀπού τόπον εἰς τόπον...»
Μεσαιωνικοί χάρτες συμφωνούν με τον Λεόντιο Μαχαιρά στο ότι η Αγρίνου βρισκόταν κοντά στα χωριά Δρομολαξιά και Κίτι, που πυρπολήθηκαν επίσης από τους εισβολείς, όπως κι ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη Λάρνακα.
Μετά την καταστροφή του από τους Σαρακηνούς, το χωριό κατόρθωσε να ανασυγκροτηθεί και να επιβιώσει ως φέουδο, αφού μαρτυρείται από τον ιστορικό Φλώριο Βουστρώνιο ότι: Μετά το 1460, κατά την αναδιανομή των φεούδων που έγινε από τον βασιλιά της Κύπρου Ιάκωβο Β’, η Αγρίνου εδόθη στον ευγενή και αξιωματούχο Ιάκωβο Ζαπλάνα, μαζί με τα χωριά Τόχνη, Μαρώνι και Άρδανα και ένα ακόμη χωριό που αναγράφεται ως Vuda (Βούδα ή Βούτα ή Βούτες;).
Η Αγρίνου τελικά εγκαταλείφθηκε και διαλύθηκε σε άγνωστο χρόνο, πιθανότατα μετά την έναρξη της Τουρκοκρατίας (1570).
Το χωριό Αγρίνου παραχωρήθηκε από τη βασίλισσα της Κύπρου Αικατερίνη Κορνάρο στον ιππότη Φίλιππο ντε Νόρες, όπως αναφέρει στο δικό του «Χρονικό» ο Γεώργιος Βουστρώνιος.