Σακκάς Παναγή Καλλής

Image

Πεσών κατά τη διάρκεια του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959. Γεννήθηκε στην κωμόπολη Λύση, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 8 Δεκεμβρίου 1931.  Στις 23 Αυγούστου του 1958, ενώ διακινούσε τη νύχτα οπλισμό της Οργάνωσης μαζί με άλλους δυο συγχωριανούς του, τους Δημήτρη Αναστάση* και Μιχαήλ Κκαϊλή*, η τριμελής ομάδα τους έπεσε σε ενέδρα   Άγγλων στρατιωτών κοντά στη Λύση. Η ομάδα, αν και αιφνιδιάστηκε, δεν παραδόθηκε αλλά πρόβαλε αντίσταση. Ο Καλλής Σακκάς, κι οι άλλοι δυο συναγωνιστές του, σκοτώθηκαν.

 

 Ο Καλλής Σακκά τελείωσε το δημοτικό σχολείο Λύσης και ήταν γεωργός. Παράλληλα ασκούσε και το επάγγελμα του πατέρα του, υφαίνοντας σακιά και βοηθώντας τον ανάπηρο πατέρα του στη διατροφή των αδελφών του.

 

Αναμίχθηκε στην ΕΟΚΑ από την αρχή του αγώνα και ανέλαβε την εκτύπωση φυλλαδίων, έχοντας και την ευθύνη απόκρυψης του πολυγράφου. Αργότερα του ανατέθηκε και η ευθύνη της απόκρυψης του οπλισμού της ΕΟΚΑ Λύσης. Λόγω της σοβαρότητας του έργου που του είχε ανατεθεί, η ανάμιξή του σε άλλες δραστηριότητες είχε περιοριστεί.

 

"Τη νύκτα της 23ης Αυγούστου 1958", αφηγείται ο συναγωνιστής του Παναγής Λάρκου, "είχαμε να μεταφέρουμε τον οπλισμό Λύσης σε ασφαλέστερο μέρος, κατόπιν σύλληψης δυο μελών μας της ΕΟΚΑ που γνώριζαν πού βρισκόταν κρυμμένος. Αυτό αποτελούσε γενική διαταγή του Διγενή. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες. Στη μια ήμαστε από πλευράς ανταρτών εγώ και ο ήρωας Σιάλος Καΐλη. Μαζί μας ήταν και ο Καλλής με τον ήρωα Δημήτριο Αναστάση, στο περιβόλι του οποίου θα κρύβαμε τον οπλισμό. Τα είχαμε όλα, όπλα, χειροβομβίδες και πυρομαχικά, φορτωμένα σε δυο ποδήλατα και τα σπρώχναμε προχωρώντας μέσα από τα χωράφια. Η νύκτα ήταν φεγγαρόλουστη. Άγγλοι στρατιώτες παραμόνευαν κρυμμένοι στη σκιά δυο δένδρων. Μας επιτέθηκαν εξ επαφής. Όπλα κρατούσαμε μόνο εγώ και ο Σιάλος. Μας έριξαν και τους ρίξαμε. Ήταν θέμα δευτερολέπτων. Ο Σιάλος πρόλαβε να κάμει χρήση και της μιας από τις χειροβομβίδες του. Η άλλη βρέθηκε αργότερα μέσα στο χέρι του. Το πώς κατόρθωσα να διαφύγω μέσα από τα καταιγιστικά πυρά των Άγγλων στρατιωτών ήταν θέμα τύχης. Μαζί με τους τρεις συντρόφους μου που σκοτώθηκαν επί τόπου, σκοτώθηκαν και πέντε Άγγλοι στρατιώτες και άλλος ένας τραυματίστηκε".