Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Νομικός, δημοσιογράφος, διηγηματογράφος, αδελφός των Γεωργίου και Κύρου  Σταυρινίδη*. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1878 και πέθανε το 1957. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1896 και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου πήρε πτυχίο το 1901. Αργότερα (1910-1911) παρακολούθησε πολιτικές επιστήμες στην Αγγλία.

Από το 1901 άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στη Λευκωσία. Το 1906 ίδρυσε, μαζί με τον αδελφό του Κύρο Σταυρινίδη, την εβδομαδιαία εφημερίδα Ἐλευθερία*. Η εφημερίδα αυτή ανεδείχθη από τις πιο σημαντικές στην Κύπρο, μετετράπη σε δισεβδομαδιαία το 1922 και σε ημερήσια το 1936, συνεχίζοντας να εκδίδεται μέχρι το 1974.

Μεταξύ του 1912 και του 1913, όταν βρισκόταν στο Λονδίνο, ο Δημοσθένης Σταυρινίδης διηύθυνε την εκδιδόμενη εκεί ελληνική εφημερίδα  Ἠχώ τοῦ Λονδίνου. Το 1915 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση της αθηναϊκής εφημερίδας Πολιτεία. Στην Ελλάδα υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Διετέλεσε πρώτα διοικητής του γραφείου εξωτερικού Τύπου της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως, μέχρι το 1920. Τότε διορίστηκε γενικός διοικητής της Χίου, αργότερα της Χαλκιδικής και του Αγίου Όρους. Το 1923 εξέδωσε στην Αθήνα την καθημερινή εφημερίδα  Ἐφημερίς τῆς  Ἑλλάδος.

Στην Κύπρο επέστρεψε το 1931, χρόνο θανάτου του αδελφού του Κύρου, οπότε ανέλαβε αυτός τη διεύθυνση της εφημερίδας  Ἐλευθερία, μέχρι τον θάνατό του το 1957.

Στην Κύπρο διετέλεσε επίσης εθναρχικός σύμβουλος. Τόσο από τη θέση του εθναρχικού συμβούλου, όσο και μέσω της αρθρογραφίας του και της γενικότερης πολιτικής της  Ἐλευθερίας, ο Δημοσθένης Σταυρινίδης επηρέασε τς εξελίξεις του Κυπριακού ζητήματος. Αναμφίβολα υπήρξε πρωτοπόρος και πρύτανης των Κυπρίων δημοσιογράφων.

Συνεργάστηκε στο Ἐγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη, όπου έγραψε νομικά, πολιτικά και άλλα θέματα. Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος Κύπριος διηγηματογράφος. Με το διήγημα ασχολήθηκε κατά τα νεανικά του χρόνια. Το διήγημά του  Ἡ  ἐξομολόγησις τοῦ μοναχοῦ  (που βρίσκεται δημοσιευμένο στο «Ἡμερολόγιον 1905» του Κ. Σκόκου) τιμήθηκε με έπαινο σε διαγωνισμό του «Πανιωνίου Συλλόγου», με κριτική επιτροπή τους Ν. Πολίτη, Κ. Παλαμά και Γ. Δροσίνη.

Εξέδωσε μόνο μια συλλογή διηγημάτων, με τίτλο Κυπριακά Διηγήματα, στη Λευκωσία το 1898. Τα διηγήματά του επηρέασαν σοβαρά την μετέπειτα κυπριακή πεζογραφία. Το βιβλίο του αυτό, εξάλλου, ήταν και η πρώτη συλλογή διηγημάτων που εξεδόθη στην Κύπρο. Περιείχε 10 διηγήματα που, μεταξύ άλλων, σηματοδότησαν το τέλος του καθαρευουσιάνικου ρομαντισμού κι οδήγησαν τους μετέπειτα στην αναζήτηση θεμάτων από τον κυπριακό χώρο και την κυπριακή πραγματικότητα.