Ζέφυρος
Έτσι ονομαζόταν κατά την Αρχαιότητα και ονομάζεται ακόμη και σήμερα, ο δυτικός άνεμος. Στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα, ονομάζεται ζέφυρος ή και μπουνέντες, συνηθέστερα δε πονέντης.
Σύμφωνα προς την αρχαία ελληνική μυθολογία, θεός - εξουσιαστής του ανέμου αυτού ήταν ο ομώνυμος θεός, ο Ζέφυρος, γιός του Αστραίου και της Ηούς, αδελφός του Βορέα και του Νότου (Θεογονία, 378-380). Κατά τον Όμηρο εξάλλου, οι άνεμοι ήσαν τέσσερις, ο Βορράς, ο Νότος, ο Ζέφυρος και ο Εύρος. Στη σύγχρονη εποχή επιζούν τα ονόματα αυτά, με τον εύρο (ή σορόκκο) να σημαίνει το νοτιοανατολικό άνεμο αντί τον ανατολικό. Ιδιαίτερα η πνοή του ζεφύρου ήταν γλυκεία και δροσερή, προερχόταν από το «δυτικό ωκεανό» και δρόσιζε όσους βρίσκονταν στα Ηλύσια Πεδία (Όδύσσεια, Δ, 567). Αλλού πάλι ο Όμηρος θέλει το ζέφυρο ως τον πιο γρήγορο από τους ανέμους, που φέρνει βροχές ή χιόνια (Όδύσσεια, Ξ, 458 - Μ, 289 - Τ, 206 κ.α.) Στην Ιλιάδα (Π, 149-151) αναφέρεται ότι από την ένωση του Ζεφύρου με την Άρπυια Ποδάγρη, γεννήθηκαν ο Ξάνθος και ο Βαλίος, τα δυο γοργοπόδαρα άλογα του Αχιλλέα που είχαν ανθρώπινη φωνή.
Στην Κύπρο ένα ακρωτήρι της επαρχίας Πάφου ονομάζεται ακρωτήρι του Ζεφύρου και κατά την Αρχαιότητα Ζεφύρια ἄκρα ή Ζεφύριον, πιθανότατα επειδή βρισκόταν σε περιοχή της Κύπρου όπου έπνεε ο ζέφυρος.
Εξάλλου, σύμφωνα προς τον 6ο Ομηρικό Ύμνο όταν η θεά Αφροδίτη γεννήθηκε από τα κύματα, την οδήγησε στις δυτικές ακτές της Κύπρου ο θεός - άνεμος Ζέφυρος, την υποδέχτηκαν δε οι Ώρες που αφού τη στόλισαν, την πήραν στον Όλυμπο.
Περιγράφοντας, εξάλλου, το βασίλειο της Αφροδίτης στην Κύπρο, που από την περιγραφή μπορεί να ταυτιστεί με την περιοχή του Ακάμα, ο Ελληνολατίνος ποιητής Κλαυδιανός αναφέρει ότι σ' αυτό τα πάντα είναι ανθισμένα, χωρίς να καλλιεργούνται από ανθρώπινα χέρια παρά με το χάδι του ζεφύρου. Η περιοχή του Ακάμα δέχεται, πράγματι, τη δυτική θαλάσσια αύρα και γενικότερα τον άνεμο ζέφυρο.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια