Το φθινόπωρο του 1973 η Ελλάδα ζούσε κάτω από το καθεστώς της δικτατορίας. Η οικονομική κρίση, η λαϊκή δυσαρέσκεια και η διεθνής απομόνωση της χώρας είχαν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα. Η χούντα του Γεώργιου Παπαδόπουλου, βλέποντας το τέλος να πλησιάζει, προσπάθησε να «φιλελευθεροποιηθεί» μέσα από ένα ελεγχόμενο σχέδιο εκλογών υπό τον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη. Ήταν όμως πολύ αργά.
Στις 14 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο της Αθήνας. Μέσα σε λίγες ώρες, το Πολυτεχνείο έγινε σύμβολο ελευθερίας. Χιλιάδες φοιτητές, εργάτες, μαθητές και απλοί πολίτες πλημμύρισαν τους δρόμους, ενώθηκαν σε έναν κοινό σκοπό και φώναξαν για δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Η απάντηση του καθεστώτος ήταν σκληρή μιας και υπήρξαν δολοφονίες, τραυματισμοί και αμέτρητες συλλήψεις. Οι 24 νεκροί και οι πάνω από χίλιοι τραυματίες είναι η γνωστή, επίσημη καταγραφή μιας εξέγερσης που δεν έσβησε ποτέ.
Κύπριοι φοιτητές
Λιγότερο γνωστό όμως είναι ότι ανάμεσα στους διαδηλωτές υπήρχαν και πολλοί Κύπριοι φοιτητές και εργαζόμενοι, που ζούσαν ή σπούδαζαν στην Ελλάδα. Ήταν εκεί, δίπλα στους Έλληνες συμφοιτητές τους, διεκδικώντας ελευθερία και δικαιοσύνη. Κάποιοι συνελήφθησαν, άλλοι τραυματίστηκαν.
Δύο από αυτούς, ο Σάββας Ιωαννίδης και ο Σάββας Λοϊζίδης, κατέθεσαν αργότερα ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη των υπευθύνων για την αιματηρή καταστολή του Πολυτεχνείου. Οι μαρτυρίες τους, που έχουν διασωθεί στα πρακτικά της δίκης και στον Τύπο της εποχής, αποκαλύπτουν τη σκληρότητα εκείνων των ωρών.
Σάββας Ιωαννίδης
Τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου, στην οδό Μπουμπουλίνας, χτυπήθηκε από σφαίρα που ρίχτηκε από την ταράτσα της Ασφάλειας. Το τραύμα ήταν διαμπερές και νοσηλεύτηκε για ενάμιση μήνα στον Ευαγγελισμό. Παρά τον πόνο, κατέθεσε στη δίκη των υπευθύνων ως μάρτυρας κατηγορίας.
Σάββας Λοϊζίδης
Συμμετείχε ενεργά από την πρώτη μέρα της εξέγερσης. Προσπάθησε να προστατεύσει το κίνημα από προβοκάτορες και βρέθηκε στο προαύλιο την ώρα που το τανκ γκρέμισε την πύλη. Κατά την έξοδο των φοιτητών, αστυνομικοί τον χτύπησαν άγρια και τον συνέλαβαν έξω από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, όπου κακοποιήθηκε επειδή ήταν Κύπριος. Κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει σε κλινική, όπου νοσηλεύτηκε με σοβαρά τραύματα. Η μαρτυρία του αποτελεί μία από τις πιο συγκλονιστικές αποδείξεις της συμμετοχής και της θυσίας των Κυπρίων στο Πολυτεχνείο.
Οι Κύπριοι του Πολυτεχνείου στάθηκαν στο πλευρό του ελληνικού λαού σε μία κρίσιμη στιγμή. Αγωνίστηκαν, τραυματίστηκαν και απέδειξαν ότι τα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας δεν γνωρίζουν σύνορα. Το Πολυτεχνείο δεν ήταν μόνο ελληνικός ξεσηκωμός αλλά ένας κοινός αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο.
Οι συλληφθέντες Κύπριοι
Σύμφωνα με έγγραφο της Ασφάλειας στις 17 Δεκεμβρίου 1973, 21 Κύπριοι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της καταστολής. Οι περισσότεροι, 16 άτομα, συνελήφθησαν μέσα στο ίδιο το διήμερο 16–17 Νοεμβρίου, ενώ άλλοι στις 18 και 19 Νοεμβρίου. Ήταν φοιτητές από τη Νομική, την Ιατρική, τη Φιλοσοφική, τη Φυσικομαθηματική, το Πολυτεχνείο και τεχνικές σχολές. Κάποιοι εργάζονταν ως γιατροί ή σπουδαστές.
Ο αριθμός και η σύνθεση των συλληφθέντων δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι Κύπριοι δεν ήταν απλοί παρατηρητές αλλά ενεργό κομμάτι του αγώνα. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, συνελήφθησαν, κακοποιήθηκαν και στάθηκαν δίπλα στους Έλληνες φοιτητές σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της δικτατορίας.
Την 16-Ι7/11/1973 προσήχθησαν οι:
Την 18-11-1973 προσήχθησαν οί:
Την 19-11-1973 προσήχθησαν οι:
Πηγή: