Μαραγκός Ν Δημήτριος
Λόγιος και έμπορος. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1909. Σπούδασε στη Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου των Αθηνών και την Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Παρισίων. Ασχολήθηκε με το εμπόριο και υπήρξε μέλος του Συμβουλίου του Εμπορικού Επιμελητηρίου και του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Κύπρου. Διετέλεσε επίσης έφορος και αντιπρόεδρος των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Αμμοχώστου, από το 1933 μέχρι και την τουρκική εισβολή του 1974. Δημοσίευσε διηγήματα σε περιοδικά και μεταφράσεις πεζών και θεατρικών έργων.
Διακρίθηκε ιδιαίτερα ως βιβλιόφιλος και δημιούργησε μια αξιόλογη κυπριολογική βιβλιοθήκη από σπάνια βιβλία στην Αμμόχωστο, της οποίας η τύχη αγνοείται μετά την τουρκική εισβολή. Δεν σώζεται ολοκληρωμένος κατάλογος των βιβλίων της συλλογής Μαραγκού. Σύμφωνα με τον Kώστα Π. Kύρρη, ο οποίος δημοσίευσε το 1969 στην εφημερίδα Eλευθερία κείμενο με τίτλο «H κυπριολογική Bιβλιοθήκη Mήτσου N. Γ. Mαραγκού» (το οποίο κυκλοφόρησε και σε ανάτυπο) η βιβλιοθήκη διέθετε 3.500 βιβλία και έντυπα, μερικά από τα οποία ιδιαιτέρως σπάνια ή και μοναδικά, μεγάλο αριθμό εγγράφων ιστορικών, επιστολές, νομικά έγγραφα, κ.ά. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στη βιβλιοθήκη «υπερέχουν αριθμητικά οι εκδόσεις οι σχετικές με τη Mεσαιωνική και Nεώτερη Kύπρο».
Η βιβλιοθήκη του
Τη βιβλιοθήκη του περιγράφει η Μαρίνα Μαραγκού, αδελφότεκνη και συνάμα βαφτιστικιά του σε άρθρο της στην εφημερίδα Πολίτης.
"Θυμάμαι ακόμη τη βιβλιοθήκη με τον πατέρα και τον θείο να συζητάνε κι εμάς καθισμένους στις σκούρες πράσινες δερμάτινες καρέκλες με κουμπιά και μπρούντζο. Η βιβλιοθήκη, εκείνο το ιδιαίτερό του ιερό μέρος, βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του σπιτιού με δρύινη επένδυση από το πάτωμα μέχρι την οροφή. Εκεί ήταν το γραφείο του και διάφορα φωτιστικά. Οι τοίχοι είχαν βυζαντινά εικονίσματα ανεκτίμητης αξίας, έργα τέχνης και η αδελφή μου, η Άννα, θυμάται τους πίνακες του Stephen Ward, ενός οστεοπαθητικού και λαμπρού σκιτσογράφου που έγινε διάσημος στην υπόθεση Profumo. Ντουλάπια με χειρόγραφα, χάρτες και άλλα έγγραφα που είχε συλλέξει, ενώ τα βιβλία ήταν καλυμμένα με πράσινο και χρυσό και σε αυτά υπήρχαν τα αρχικά DNM. Μέσω αυτών των αρχικών η αδερφή μου και η οικογένεια μπόρεσαν να φέρουν πίσω στην Κύπρο ένα γαλλικό βιβλίο του Marcel Brion με τίτλο Catherina Cornaro, το οποίο εμφανίστηκε σε δημοπρασία, καθώς η βιβλιοθήκη του λεηλατήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και τα περισσότερα βιβλία του πουλήθηκαν. Το βιβλίο σήμερα βρίσκεται προσωρινά στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας μέχρι την επιστροφή του στην Αμμόχωστο. Φρόντιζε τα βιβλία σαν να ήταν παιδιά, ξοδεύοντας χρήματα για να τα συρράψει και να τα δέσει ξανά με τα καλύτερα δερμάτινα καλύμματα. Αυτή ήταν η πρώτη και σημαντικότερη Κυπρολογική Βιβλιοθήκη, αφού είχε βιβλία για την Κύπρο, διεθνείς συγγραφείς και ντόπιους, ενώ ήταν από διάφορες περιόδους. Ήταν ένθερμος συλλέκτης και μπορούσε να αγοράσει από τους καλύτερους οίκους δημοπρασιών στην Ευρώπη και γρήγορα καθιερώθηκε ως σεβαστός και σοβαρός συλλέκτης της Cypriana. Όλα τα βιβλία ήταν καταχωρισμένα σε κατάλογο και μια δημοσίευση εμφανίστηκε στο Πρώτο Κυπρολογικό Συνέδριο και ο Κύρρης δημιούργησε έναν κατάλογο της Βιβλιοθήκης. Τα βιβλία αριθμούσαν περίπου 3.500, υπήρχαν ταξιδιωτικά, ιστορικά έργα, μυθιστορήματα και συλλογές ποίησης, ακαδημαϊκές εργασίες και χάρτες, όλα συνδέονταν με το νησί. Μερικοί από τους συγγραφείς των οποίων τα έργα κοσμούσαν τα ράφια είναι οι B. Karageorgis, R Gunnis, Hill, J Hackett, Paul Ricaut, Corneellis Le Brun, Sir Samuel Baker, Louis Palma de Cesnola, Tankerville Chamberlayne με το Lacrymae Nicosiensis Paris 1894 και Fra Niccolo του Roggibonai 1346-1350. Ήταν μια πλούσια και μοναδική συλλογή ανυπολόγιστης αξίας για την Κύπρο. Πάνω στο μεγάλο γραφείο του βρισκόταν ένα αναλόγιο βιβλίων που μόνιμα φιλοξενούσε ένα ανοιχτό βιβλίο –η αδερφή μου Άννα θυμάται ότι ήταν το Βιβλίο των Μοναχών–, χειρόγραφο με την πιο περίτεχνη και ακριβή μορφή. Δίπλα από το γραφείο υπήρχε ένα στρογγυλό τραπέζι όπου εξέχουσα θέση κατείχε μια υδρόγειος σφαίρα. Πιθανότατα αυτή ήταν η πρώτη μου συνάντηση με μια υδρόγειο σφαίρα και από εκεί έπαιρνα γεωγραφικές πληροφορίες".
Ο Δημήτριος Ν. Μαραγκός πέθανε στην προσφυγιά, το 1978.