Άγιος Γεώργιος Λεμεσού

Image

Χωριό της επαρχίας Λεμεσού, που συχνά είναι γνωστό ως Άγιος Γεώργιος της Συλίκου (από το χωριό που βρίσκεται ακριβώς στα βόρεια) ή ως Άγιος Γεώργιος του Κοιλανιού (από το χωριό που έδωσε το όνομα του σ' ένα μεγάλο διοικητικό διαμέρισμα).Το αμιγές ελληνικό αυτό χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια, οπότε κι αποτελούσε φέουδο. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο με τα αρχικά S. Ζ. (= Sain Zorzi, Άγιος Γεώργιος). Προφανώς το χωριό είχε ιδρυθεί κατά τα Βυζαντινά χρόνια.

 

Η περιοχή του έχει μια κλίση από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Το υψόμετρο από τα 600 μέτρα στα δυτικά του σύνορα μειώνεται στα 490 μέτρα στον οικισμό και στα 380 μέτρα στα ανατολικά του σύνορα.

 

Το χωριό είναι χτισμένο στ' αριστερά της κοιλάδας του Κούρη, σ' ένα υψόμετρο 490 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και η μέση ετήσια βροχόπτωση που δέχεται κυμαίνεται περί τα 630 χιλιοστόμετρα.  Απέχει περί τα 2,5 χμ. από τη Συλίκου και περί τα 23 χμ. από τη Λεμεσό.

 

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του σχηματισμού Πάχνας (εναλλασσόμενες στρώσεις κρητίδων, μαργών και ψαμμιτών) και οι αποθέσεις του σχηματισμού Λευκάρων (κρητίδες, μάργες και κερατόλιθοι). Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ασβεστούχα εδάφη.  Ο Άγιος Γεώργιος είναι τοποθετημένος πάνω στα ασβεστούχα εδάφη των αμπελουργικών περιοχών Λεμεσού.

 

Το συνηθισμένο μαύρο σταφύλι και η σουλτανίνη, είναι οι δυο κυριότερες ποικιλίες που ευδοκιμούν στο χωριό. Άλλες καλλιέργειες είναι τα σιτηρά, τα χαρούπια, λίγα λαχανικά και οι αμυγδαλιές. Καλλιεργούνται επίσης τα εσπεριδοειδή καθώς και λίγες ελιές και φυλλοβόλα οπωροφόρα δέντρα. Η κτηνοτροφία διεξάγεται σε περιορισμένη κλίμακα.

 

Το χωριό βρίσκεται πολύ κοντά στον κύριο δρόμο Λεμεσού- Σαϊττά - Πλατρών. Ο δρόμος που οδηγεί στο χωριό από την κύρια αυτή οδική αρτηρία, για μια απόσταση δυο περίπου χιλιομέτρων, δεν είναι αρκετά βελτιωμένος.

 

Η μονοκαλλιέργεια, η κάπως απομονωμένη θέση του χωριού και οι περιορισμένες ευκαιρίες για εργοδότηση κοντά στο χωριό, συνέτειναν στη σταδιακή εγκατάλειψή του από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

 

Χρονολογία Κάτοικοι
1881 163 
1891 206 
1901 224 
1911 237 
1921 227 
1931 268 
1946 327 
1960 185 
1973 178 
1976 144 
1982 108 
1992 90 
2001 69 
2011 111
2021 128