Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ειδικός απεσταλμένος της Βενετίας στην Κύπρο κατά τον Σεπτέμβριο 1472 ως τον Φεβρουάριο του 1473. Ο Ανδρέας Βραγαδίνος ορίσθηκε από τον δόγη Νικόλα Τρον από τον Ιούλιο του 1472 ως ο επίσημος συνοδός της «θυγατέρας της Βενετίας» Αικατερίνης Κορνάρο στο ταξίδι της για την Κύπρο, όπου θα παντρευόταν τον Ιάκωβο Β' τον Νόθο, βασιλιά της Κύπρου και θα γινόταν βασίλισσα του νησιού. Η Βενετία δεν εφείσθη καμιάς δαπάνης για την μεγαλοπρεπέστερη δυνατή εμφάνιση και συμπεριφορά του επισήμου της απεσταλμένου, που θα έπαιρνε μαζί του και εφημέριο. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1472 πήρε τις τελικές οδηγίες από τον δόγη: στην Αικατερίνη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα φερόταν με τιμή, δηλώνοντάς της ότι εστάλη μαζί της ως ο απεσταλμένος της «μητρός Βενετίας», για να παρίσταται στον γάμο της «θυγατρός» της, αφού της εξασφαλίσει ευτυχές και ευνοϊκό ταξίδι προς τον σύζυγό της. Στον Ιάκωβο ο Ανδρέας Βραγαδίνος θα εξέφραζε τη χαρά του δόγη για την στενή σύνδεσή του προς τη Βενετία μέσω του ευτυχισμένου αυτού γάμου, και θα τόνιζε τη σημασία αυτού του δεσμού για την αποτελεσματική διατήρηση του βασιλείου και της αξιοπρέπειάς του. Η συνοδεία της νύμφης από τον Βραγαδίνο — θα δήλωνε ο ίδιος εμφαντικά — είχε το νόημα διακηρύξεως της αποτελεσματικής προστασίας της Κύπρου από τη Βενετία και εξάρσεως του γοήτρου και της διεθνούς θέσεως της Γαληνοτάτης.

Περαιτέρω ο Βραγαδίνος πήρε οδηγίες για τις προετοιμασίες του πολέμου κατά των Τούρκων, καθώς και το κείμενο της απάντησης της Συγκλήτου προς τους πρέσβεις του Ιακώβου που σχετίζονταν προς τις διαπραγματεύσεις του με τη Βενετία για τα προβλήματα της περιοχής και ειδικά για τους πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των Οθωμανών Τούρκων· οι τελευταίοι, μετά την κατάληψη του Κανδηλώρου ύστερα από την ήττα του Ουζούν Χασάν, στο Τερτζιάν, κατά τον Ιούλιο του 1473, είχαν αποβεί θανάσιμος κίνδυνος και για την Κύπρο και για τη Βενετία. Ακριβώς μετά την ήττα αυτή ο Ιάκωβος άρχισε να διαπραγματεύεται με τον Οθωμανό σουλτάνο για να κερδίσει χρόνο στις διαπραγματεύσεις του με τη Βενετία, και η Βενετία, που την πληροφόρησε γι’ αυτό, του απάντησε μέσω του Ανδρέα Βραγαδίνου στις 19 Σεπτ. 1472 εγκρίνοντας την κωλυσιεργό διπλωματική του επαφή με τον σουλτάνο, «τον άρπαγα, τον άπιστο κυβερνήτη, εχθρό όλης της ανθρωπότητας». Επειδή η βενετική κατασκοπεία είχε μάθει ότι ο σουλτάνος εξόπλιζε δυνατό στόλο για το 1474, που ο στόλος της Βενετίας θα τον αντιμετώπιζε με δυνατές δικές της δυνάμεις μόλις θα έβγαινε από τον Ελλήσποντο, ο δόγης παρακαλούσε τον Ιάκωβο να κρατεί τον δικό του στόλο σ’ ετοιμότητα ώστε να ενωθεί με τον συμμαχικό στόλο, που θα περιλάμβανε πλοία βενετικά, του πάπα και του βασιλιά των δυο Σικελιών, ώστε όλοι μαζί ενωμένοι να συντρίψουν τον τουρκικό.

Ο Ανδρέας Βραγαδίνος, μαζί με το γραπτό μήνυμα - απάντηση που αναφέραμε, πήρε και προφορικές οδηγίες να καταστήσει σαφές στον Ιάκωβο ότι η πρόθυμη ενιαία ναυτική δραστηριότητα κατά την ερχόμενη άνοιξη ήταν επείγουσα στρατιωτική ανάγκη για όλους τους θιγόμενους από την οθωμανική βουλιμία. Κατά την επιστροφή του από την Κύπρο, όπου θα έμενε 12-15 μέρες, ο Βραγαδίνος θα επιβιβαζόταν σ' ένα από τα πλοία της Γαληνοτάτης που περνούσαν από τη Βηρυτό ή την Τρίπολη, ή σ’ ελαφρό πλοίο, και θα επέστρεφε μέσω Ρόδου ή Μεθώνης, για να θυμίσει —στη Ρόδο— στον μεγάλο μάγιστρο του τάγματος των Ιωαννιτών τον τουρκικό κίνδυνο, πιο απειλητικό για τη Ρόδο λόγω γειτνιάσεως, και να τον συμβουλεύσει να ετοιμάσει τα τέσσερα πλοία που υποχρεούτο να δώσει στη συμμαχία βάσει συμφωνίας του με τη Βενετία και τον βασιλιά Φερδινάνδο, για την ερχόμενη άνοιξη. Οι περαιτέρω διαπραγματεύσεις Ιακώβου Β' - Βενετίας δεν έγιναν μέσω του Ανδρέα Βραγαδίνου, αλλά μέσω του Ιωάσαφ Μπάρμπαρο και του Πέτρου Σοράντζο (Απρίλιος 1473) γιατί ο Βραγαδίνος, αφού συνόδευσε την Αικατερίνη στην Κύπρο και μαζί της αποβιβάσθηκε στην Αμμόχωστο, όπου παρέστη στην τελετή των γάμων της, επέστρεφε στη Βενετία στις 12 Φεβρ. 1473. Τίποτε άλλο δεν γνωρίζουμε γι’ αυτόν μετέπειτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως ένας Βραγαδίνος εγκαινίασε τη βενετική επιρροή, σχεδόν κατοχή, της Κύπρου, έτσι κι ένας άλλος Βραγαδίνος, ο Μαρκαντώνιος, σημάδεψε τις τελευταίες στιγμές της Βενετοκρατίας στο νησί, με την επική αντίστασή του κατά των Τούρκων για ένδεκα μήνες (Ιούνιος 1570 - Αύγουστος 1571) και το τραγικό του μαρτύριο (βλ. λήμμα Βραγαδίνος Μαρκαντώνιος).