Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η Αμμόχωστος σχεδόν για έναν αιώνα, από το 1374 έως το 1464, είχε καταληφθεί από τους Γενουάτες και επανακτήθηκε και πάλι από τον Φράγκο βασιλιά Ιάκωβο Β ́. Η Αμμόχωστος τότε ήταν αποκομμένη από την ενδοχώρα, γι’ αυτό αντιμετώπιζε προβλήματα προμήθειας ειδών διατροφής. Άλλωστε, γι’ αυτό τον λόγο, πολύ συχνά οι Γενουάτες διενεργούσαν επιδρομές στην Καρπασία και Μεσαορία, για να μεταφέρουν προμήθειες στην πόλη. Οι Φράγκοι βασιλείς για να αντιμετωπίζουν τόσο τις επιθέσεις όσο και τις επιδρομές των Γενουατών, οικοδόμησαν το φρούριο της Σίγουρης, στην περιοχή της Μεσαορίας, κοντά στο Πραστειό Αμμοχώστου.

Η Αμμόχωστος τότε ως γενουατική αποικία ήταν αποκομμένη από την ενδοχώρα της Κύπρου και από τους πόρους της σε σιτηρά. Γι’ αυτό υπήρχε πάντοτε η ανάγκη να γίνονται εισαγωγές σιτηρών, για την διατροφή των κατοίκων, των μισθοφόρων στρατιωτών και των πληρωμάτων των καραβιών. Τα γύρω χωριά από την Αμμόχωστο ήταν υποχρεωμένα να συνεισφέρουν, στα προϊόντα διατροφής, που χρειαζόταν η πόλη. Τα χωριά αυτά ήταν ο Άγιος Θεόδωρος, ο Άγιος Σέργιος, η Δερύνεια, η Τραπέζα, το Στρογγυλό, η Ταύρου, η Σίγουρη, ο Σανταλάρης και άλλα. Πολλές φορές οι γενουατικές αρχές της πόλεις επίτασσαν τα αποθηκευμένα αποθέματα, στα γύρω χωριά, και, απειλούσαν με βαριά πρόστιμα όσους αντιδρούσαν. Επίσης, προς επίλυση του προβλήματος ώστε να υπάρχουν αγαθά διατροφής, στην πόλη, ενθάρρυναν τις εισαγωγές τέτοιων προϊόντων και χορηγούσαν άδειες σε εμπόρους, κυρίως, Βενετούς, για να εκφορτώνουν και ένα μέρος από τα εν λόγω προϊόντα, και στην πόλη τους.

Σύμφωνα με τις γενουατικές πηγές της εποχής, το 1391, εισήχθησαν στην Αμμόχωστο από τη Γένουα 1554 3⁄4 μόδια σιτηρά, 702 μόδια κεχριού από την Καφφά του Ευξείνου Πόντου, 867 1⁄2 μόδια σιτηρά από τη Μίλητο, 2,308 μόδια σιτηρά από τη Ρωμανία και 432 μόδια σιτηρά από τη Φώκαια. Το 1408 δύο σκάφη είχαν φέρει 4,000 μόδια σιτάρι από τη Σικελία. Οι αρχές της πόλης πωλούσαν λιανικώς τα σιτηρά, τα οποία απέφεραν κέρδη. Η γενουατική διοίκηση της πόλης προμήθευε τους αρτοποιούς και τους μισθοφόρους με σιτηρά . Κάποια έσοδα της Διοίκησης προέρχονταν από την εκμίσθωση των δασμών, όπως για παράδειγμα του δασμού της λιανικής πώλησης του κρασιού, των παστών και άλλων. Υπήρχε και μίσθωση της Πύλης της Λεμεσού, δηλαδή της πύλης της ξηράς, όπου υπήρχε τελωνείο (comerchium ) και εκεί καταβάλλονταν δασμοί για την εισαγωγή κρασιών, παστών και αλίπαστων. Παράλληλα με το comerchium υπήρχαν και αρκετά τέλη, για τα είδη κατανάλωσης, οι ονομαζόμενες cabelle για το κρασί, τα αλίπαστα, το αλάτι και άλλα. Ενδιαφέρον, τέλος, παρουσιάζουν τα στοιχεία για τα οικιακά σκεύη, τα οποία βρίσκονταν στο παλάτι και συγκεκριμένα στην κουζίνα του, στην Αμμόχωστο, στο οποίο διέμενε ο Γενουάτης καπετάνιος. Υπήρχαν πήλινα και χάλκινα σκεύη, δύο σούβλες, τρία καζάνια, τρία τραπέζια, τρεις πάγκοι κ.ά.