Κηπιάδης Γεώργιος Ι
Λόγιος, ιστορικός. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και πέθανε το 1910. Ήταν ανεψιός του λαμπρού Κυπρίου εκπαιδευτικού Δημητρίου Θεμιστοκλή (ή Θεμιστοκλέους, 1792 -1848), κοντά στον οποίο έμαθε τα γράμματα. Για σύντομο διάστημα μερικών χρόνων ο Γεώργιος Ι. Κηπιάδης εργάστηκε σαν δικηγόρος, εξασκώντας το επάγγελμα αυτό στη Λάρνακα και στην Αμμόχωστο. Αργότερα μετανάστευσε στην Αίγυπτο.
Στην Αίγυπτο ο Κηπιάδης αναμείχθηκε ενεργά στα ζητήματα της εκεί παροικίας, αλλά και σε εκκλησιαστικά και άλλα θέματα, κι αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή της κυπριακής παροικίας. Ανήκε στη γενιά των «πρωτοκλασάτων» Κυπρίων της Αιγύπτου αλλά και στη δυναμική ομάδα της παροικίας που εχθρευόταν φανατικά τους Άγγλους.
Έχοντας ενεργό ανάμειξη και στα ζητήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αιγύπτου, ο Κηπιάδης ήταν από τους δυναμικούς πολέμιους της υποψηφιότητας του Φωτίου Ναζαρέτ για την εκλογή πατριάρχη Αλεξάνδρειας το 1899. Ο Φώτιος* εξελέγη τελικά πατριάρχης Αλεξάνδρειας, πράγμα που στοίχισε στον Κηπιάδη την άρνηση της θείας κοινωνίας! Επικεφαλής των «πρωτοκλασάτων», εχθρών των Άγγλων, Κυπρίων της Αιγύπτου, ο Κηπιάδης εξακολουθούσε να πολεμά τον πατριάρχη Φώτιο και μετά την εκλογή του. Περίεργο είναι το γεγονός ότι ο «φίλαγγλος» Φώτιος, όταν επενέβη στην Κύπρο ως μεσολαβητής για την επίλυση του περίφημου αρχιεπισκοπικού ζητήματος* που δίχασε τους Έλληνες του νησιού για μια δεκαετία (1900 -1910), τάχθηκε με το μέρος των «Κιτιακών» (=υποστηρικτών του Κιτίου Κυρίλλου), σφοδρών πολεμίων των Άγγλων.
Ο Κηπιάδης ενδιαφέρθηκε ζωηρά και για το μέλλον του ελληνικού στοιχείου της Αιγύπτου και ήλθε σε ρήξη προς τους «δευτεροκλασάτους» Έλληνες και Κυπρίους αστούς και φίλαγγλους, που μεταξύ άλλων κατηγορούσε ως εγωιστές, ως επικίνδυνους για το μέλλον της παροικίας και ως «εθνοβόρον τύφον».
Σαν συγγραφέας, ο Γεώργιος Ι. Κηπιάδης είναι γνωστότερος για το μικρό σε έκταση βιβλίο του Ἀπομνημονεύματα τῶν κατά τό 1821 ἐν τῇ Νήσῳ Κύπρῳ τραγικῶν σκηνῶν, που εξεδόθη στην Αλεξάνδρεια το 1880 και σε δεύτερη έκδοση το 1888. Στις πρώτες 30 σελίδες του βιβλίου του, ο Κηπιάδης αφηγείται τα γεγονότα κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων σφαγών εκ μέρους των Τούρκων στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1821, δίνει δε ονόματα πολλών από τους σφαγιασθέντες, καθώς και άλλες πολύτιμες πληροφορίες. Στο δεύτερο και στο τρίτο μέρος του βιβλίου (σσ. 31 - 44), ο Κηπιάδης αφηγείται την τραγωδία και τις σφαγές με στίχους. Δημοσιεύει επίσης επίλογο, μια βιογραφία του θείου του Δημητρίου Θεμιστοκλή (στον οποίο αφιέρωσε ολόκληρο το βιβλίο) και κατάλογο συνδρομητών.
Πολύτιμη ερευνητική και μαζί κοινωνιολογική, κριτική και αξιολογική εργασία του Κηπιάδη είναι και το έργο του Ἕλληνες ἐν Αἰγύπτῳ ἤ Συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ Ἐγκατάστασις καί Καθιδρύματα Ἐθνικά, 1766- 1892, που εξεδόθη επίσης στην Αλεξάνδρεια το 1892. Είναι στο έργο του αυτό που διατυπώνει και τις κατηγορίες κατά των «δευτεροκλασάτων» που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Τρίτο έργο του Κηπιάδη είναι το Ἑλληνισμοῦ Άναγέννησις προσεγγίζουσα ἐκ θεσφάτων ἐκδηλουμένη προφητικῶν ρήσεων, που κι αυτό εξεδόθη στην Αλεξάνδρεια το 1906.