Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ο ΚΑΒΚΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΓΗΝ

Σήμμερον έχω με την γην καβκάν έναν καράριν,

κατ’ είπεν τζ'ι εν μου άρεσεν,

πως ο τζ'αιρός μοπέρασεν

τζ'ι έσ΄ει-με για γομάριν.

Λαλώ της γης˙ πως σε πατώ φωνάζεις είμαι βάρος!

'πό μεν πκοιος εν' ο φόος σου;

αν παρπατεί ο λόος σου,

συμπούρκα να ’ρτ’ ο Χάρος.

Πως εν κάμνω για τίποτε, γινάτιν έντζ'ε βάλλω,

μα σου έντζ' έχεις να ζημιωχείς,

εννά με φας να πκιορωχείς,

είντα ‘ν’ που θέλεις άλλον!

Πάνω-σου πως δκιανεύκουμαι εν πρέπει να θυμώννεις.

Επέρασες τζ'αι τον φονιάν,

τρως κάθε μερράν έναν τουνιάν,

εσού ‘ντα’ ν’ πουπκιερώννεις;

Έδωσες τότε του Θεού μόνον μιαν φούκταν χώμαν

τζ'ι έκαμεν τζ'είντα δκυο μωρά,

τόσους αιώνες ως τωρά,

τζ'ι εν εξοβλήχης κόμα!

Θέλω τζ'ι εσέναν ο Θεός, γη, να σε τιμωρήσει,

μα ’ν θέλω να γίνεις βουνόν,

θάλασσαν μαύρον σκοτεινόν

νερόν να σε γυρίσει.

Κώστας Πριγκόπουλλος