Φαίδωνος Ιάκωβος
Γιατρός (γυναικολόγος), πολιτικός, πολιτικός κρατούμενος κι αγωνιστής κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59. Γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη το 1906 αλλά από ηλικίας τριών ετών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία όπου και μεγάλωσε.
Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1924 και σπούδασε ιατρική στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Παρισίων, όπου και συμπλήρωσε τις σπουδές του το 1934. Το 1932 νυμφεύθηκε τη Suzanne Paumier από το Παρίσι και απέκτησε δυο γιους τον Γεώργιο Φαίδωνος, αρχιτέκτονα-πολεοδόμο και τον Φαίδωνα Φαίδωνος, διπλωμάτη καριέρας στο υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από τα τέλη του 1934 εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα όπου άσκησε το ιατρικό επάγγελμα κι άρχισε να ενδιαφέρεται και να λαμβάνει ενεργό μέρος στα πολιτικά πράγματα του τόπου, ιδιαίτερα με αφετηρία τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου πολέμου, του Ελληνοϊταλικού πολέμου και προπαντός την υπόσχεση των συμμάχων γι’ αυτοδιάθεση και ελευθερία των λαών. Έλαβε ενεργό μέρος στην ίδρυση του Κυπριακού Εθνικού Κόμματος (ΚΕΚ) και την εξάπλωση των αρχών του. Υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΚ και αργότερα γραμματέας του Εθνικού Κόμματος Λάρνακας και υποψήφιος δήμαρχος κατά τις δημοτικές εκλογές του 1953.
Σ' αναγνώριση των πολλών του εθνικοθρησκευτικών υπηρεσιών, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ' τον διόρισε ως εθναρχικό σύμβουλο. Τον Νοέμβριο του 1955 συνελήφθη από τους Βρετανούς και μετεφέρθη στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και ακολούθως της Πύλας ως πολιτικός κρατούμενος, όπου και παρέμεινε για δυο και πλέον χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 1959, ως εθναρχικός σύμβουλος, συμμετείχε στην κυπριακή αντιπροσωπεία που πήγε στο Λονδίνο, για τη μελέτη και γνωμάτευση επί των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.
Από το 1960 μέχρι το 1966 χρημάτισε πρόεδρος της σχολικής εφορείας Λάρνακας. Επίσης, χρημάτισε για πολλά χρόνια μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Παγκύπριας Ιατρικής Ομοσπονδίας, του μετέπειτα Παγκυπρίου Ιατρικού Συλλόγου και γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου Λάρνακας.
Πέθανε το 1992.