Χατζηπαναγής Βασίλης
Ποδοσφαιριστής. Ισως ο πιο χαρισματικός που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα, που όμως δεν φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ελλάδος, για πολιτικούς λόγους, πληρώνοντας ουσιαστικά τις κομμουνιστικές του καταβολές. Οι γονείς του Κυριάκος και Χρύσα Χατζηπαναγή ήταν Αριστεροί. Ζούσαν στην Ελλάδα, αλλά μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου διέφυγαν στη Σοβιετική Ένωση.
» Βλέπε βίντεο: Ο Μαραντόνα των Βαλκανίων
Τασκένδη
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1954 στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν.
Ο πατέρας του, Κυριάκος Χατζηπαναγής καταγόταν από το χωριό Άχνα της επαρχίας Αμμοχώστου. Η μητέρα του ήταν Ελληνίδα από την Κωνσταντινούπολη. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης σε ηλικία 17 ετών και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ μέχρι το 1975 που πήγε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Λίγο πριν πάει στον Ηρακλή, είχε κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση στο εμφατικό 5-0 απέναντι στην Κυπελούχο Ευρώπης Ντιναμό Κιέβου που προερχόταν και από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου. Το France Football έκανε ξεχωριστό αφιέρωμα για τη συγκεκριμένη συνάντηση, ο Χατζηπαναγής θεωρήθηκε από όλους στη Σοβιετική Ένωση ως ο δεύτερος καλύτερος ακραίος επιθετικός πίσω από τον Όλεγκ Μπλαχίν. Η πρώτη ελληνική ομάδα που εκδήλωσε επίσημα ενδιαφέρον για τον Χατζηπαναγή ήταν ο Ολυμπιακός Περαιώς. Το 1975 μάλιστα είχε στείλει στα γραφεία της Παχτακόρ (και τη σοβιετική ομοσπονδία) επίσημο έγγραφο με το οποίο ζητούσε τον ποδοσφαιριστή, προσφέροντας 10 εκατομμύρια δραχμές, ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ακολουθήσει τη νόμιμη οδό, αλλά στη Σοβιετική Ένωση οι μεταγραφές δεν ήταν συνηθισμένη υπόθεση. Ο Ηρακλής είχε ήδη κάνει τις μεθοδικές κινήσεις του για να τον αποκτήσει, ενώ στη Θεσσαλονίκη ζούσε η γιαγιά του και δύο θείες του.
Νουρέγιεφ
Ο Χατζηπαναγής δεν ήταν παραγωγικός σκόρερ ούτε ιδιαίτερα δημιουργικός στο παιχνίδι του - αλλά ήταν οραματιστής καλλιτέχνης, ένας δημιουργός πολύτιμων στιγμών προκαλώντας έκπληξη με τις κινήσεις του, ένας παίκτης τεχνικών θαυμάτων. Επτά γκολ απευθείας με κόρνερ σημείωσε μόνο σε μια χρονιά, το 1982-83. Οι δημοσιογράφοι της εποχής έγραφαν ότι μπορούσε να ντριπλάρει αμυντικό και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο. Εξαιτίας αυτού του θεαματικού χαρίσματος τον αποκαλούσαν και «Νουρέγιεφ της μπάλας».
Το 1983-84 έφτασε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Ηρακλή αλλά μετά από μία ισοπαλία με 2-2 με τον τελικό πρωταθλητή Παναθηναϊκό η ομάδα έμεινε τελικά τρίτη με 42 βαθμούς έναντι 46 των «πράσινων» και 43 του Ολυμπιακού. Δύο φορές έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, το 1980 χάνοντας από την έκπληξη Καστοριά με 5-2 και το 1987 από τον ΟΦΗ στα πέναλτι.
Επίσης, με τον Ηρακλή το 1984-85 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο, επικρατώντας στο διπλό τελικό της ρουμανικής Αργκές Πιτέστι με 1-3, 4-1. Είχε αποφασιστική συμβολή στην πρόκριση στον τελικό και στην κατάκτηση του κυπέλλου, αφού σημείωσε γκολ σε όλους τους γύρους: στο 5-1 του α΄ γύρου επί της Γαλατασαράι, στο 1-0 του ημιτελικού επί της Ανκαραγιουτσού ενώ στο δεύτερο τελικό, στη Θεσσαλονίκη, πέτυχε το τρίτο γκολ της ομάδας του με πέναλτι.
Την τελευταία του επίσημη εμφάνιση με τον Ηρακλή έκανε στις 26 Οκτωβρίου 1990, την ημέρα των 36ων γενεθλίων του, στον αγώνα για το Κύπελλο UEFA με τη Βαλένθια. Όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτή ήταν η μοναδική συμμετοχή του Χατζηπαναγή σε παιχνίδι ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Στην Εθνική
Το μεγάλο όνειρό του ήταν η συμμετοχή σε επίσημα ματς με την Εθνική Ελλάδος, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε συμμετοχές στις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. "Αποτελεί τη μεγαλύτερη πίκρα μου που δεν έπαιξα στην εθνική Ελλάδος που είναι ο καθρέφτης για κάθε παίκτη. Πιστεύω πια σίγουρα πως πλήρωσα κιόλας και τα πολιτικά φρονήματα του πατέρα μου που ήταν αριστερός μέχρι το τέλος της ζωής του", είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" και συνέχισε:
"Είχα πάει τόσες φορές στη Σοβιετική Ένωση για να πάρω την ελευθέρας, αλλά τζίφος. Συνέχεια μου έλεγαν ότι δεν γινόταν να πάρω χαρτί για να παίξω στην Εθνική μας ομάδα, καθώς είχα αγωνιστεί στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης στους αγώνες του Μόντρεαλ και είχαμε πάρει το χάλκινο μετάλλιο. Έλεγαν πως η ΔΟΕ θα ζητούσε πίσω το μετάλλιο".
Κορυφαίος
Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της UEFA, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Το 1984 κλήθηκε και αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου εναντίον της αμερικανικής ομάδας “Κόσμος Ν. Υόρκης”, σε φιλανθρωπικό αγώνα που έγινε στις 22 Ιουλίου 1984 στη Νέα Υερσέη, στο Στάδιο “Τζάιαντς”, ενώπιον 40.000 θεατών, από τους οποίους 15.000 Ελληνοαμερικανοί ομογενείς. Συμπαίκτες του ήταν, μεταξύ άλλων, οι: Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό και ο Θωμάς Μαύρος.
Πηγές:
- Wikipedia
- Βασίλης Χατζηπαναγής: Η μυθική πορεία ενός αρτίστα
- Ο πιο αδικημένος ποσοσφαιριστής όλων των εποχών
Φώτο Γκάλερι
