Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1949 στην Έδεσσα Ελλάδας και πέθανε στη Λευκωσία στις 24 Σεπτεμβρίου 2023 σε ηλικία 74 ετών.  Ήταν σύζυγος του σκηνοθέτη Νίκου Χαραλάμπους και μητέρα της ηθοποιού Νιόβης Χαραλάμπους, έχοντας διαγράψει σημαντική πορεία στο κυπριακό θέατρο, αλλά και την τηλεόραση. 

Με το Νίκο Χαραλάμπους  γνωρίστηκαν στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν την εποχή που εκείνος είχε επιστρέψει για ένα διάστημα στην Αθήνα, μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Η Μαρία Μίχα τελείωσε εκεί τη Δραματική Σχολή με πτυχίο και από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την έλευση του ζεύγους στην Κύπρο, η πρώτη της συμμετοχή στον ΘΟΚ καταγράφεται τον Απρίλιο του 1976 σ’ έναν μικρό ρόλο στον «Δράκο» του Ρώσου συγγραφέα Ευγένιου Σβαρτς, που σκηνοθέτησε ο Εύης Γαβριηλίδης. Σύντομα έδειξε την αξία της με μια μεστή ερμηνεία στον ρόλο της Αμπιγκέιλ Γουίλιαμς στις «Μάγισσες του Σάλεμ» σε σκηνοθεσία Νίκου Σιαφκάλη.

Τη δεκαετία του ’70 ήταν στην πρώτη γραμμή και συμμετείχε στο Χορό της παράστασης των Ικέτιδων του Ευριπίδη, μια παράσταση που παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ Επιδαύρου και υπήρξε μια από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα. 

Την πρώτη περίοδο της καριέρας της στο ΘΟΚ είχε αναλάβει και τον ρόλο της Δυσδαιμόνας στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ, με τον Νίκο Χαραλάμπους Ιάγο και Οθέλλο τον Στέλιο Καυκαρίδη (σκην. Εύης Γαβριηλίδης). Το 1982 έπαιξε την Ελένη στις Τρωάδες και το 1983 την Τζένι στην «Όπερα της Πεντάρας».

Με τις κόρες τους, Νιόβη και Δανάη, μικρά κορίτσια, ακολούθησε τον σύζυγό της όταν ανέλαβε καλλιτεχνικός διεθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας. Επέστρεψε στην Κύπρο δυναμικά το 1988. Το 1990 σημαντική ήταν η παρουσία της ως Άλισον στα «Οργισμένα Νιάτα» του Όσμπορν. Το 1992, σε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας της, πρωταγωνίστησε ως φλογερή Κάρμεν, με τον Σταύρο Λούρα ως Δον Χοσέ (σκην. Σβετλάνας Χαραλάμπους).

Αξιομνημόνευτος και ο ρόλος της Τρούβι στις «Ατσάλινες Μαγκνόλιες» του Ρόμπερτ Χάρλινγκ που εγκαινίασαν τον θεσμό της Νέας Σκηνής (σκην. Βαρνάβα Κυριαζή).

Τελευταία παρουσία στον ΘΟΚ ήταν το 2004 στην παράσταση «Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες».

Παραγωγές στο ΘΟΚ: «Ο Δράκος» & «Οι μάγισσες του Σάλεμ» (1976), «Ο άνθρωπος του Διαβόλου» & «Άτταλος ΙΙΙ» (1977), «Ικέτιδες», «Το μπάνιο» & «Το μαγικό τουφέκι» (1978), «Ο επιθεωρητής», «Οθέλλος», «Ταξίδι μακρινής μέρας μέσα στη νύχτα», «Ρασομόν», « Τα κόκκινα παπούτσια», «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» & «Οίκος ευγηρίας ‘Ευτυχισμένη Δύσις’» (1979), «Μικροαστοί», «Πλούτος» & «Ο Βυσσινόκηπος» (1980), «Ο γενικός γραμματεύς», «Στην Ποντικούπολη» & «Ο ψεύτης» (1981), «Το διπλανό κρεββάτι», «Τρωάδες», «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» & «Μιας πεντάρας νειάτα» (1982), «Ηλέκτρα» & «Η όπερα της πεντάρας» (1983), «Ευτυχώς τρελλάθηκα» (1984), «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» & «Ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου» (1988), «Βάτραχοι», «Ονειρούλης», «Το παιχνίδι του έρωτα και του θανάτου» & «Πολύ κακό για το τίποτα» (1989), «΄Ενας ήρωας με παντόφλες», «Οι εκατομμυριούχοι της Νάπολης», «Φοίνισσες», «Πέτρος ο Α΄» & «Οργισμένα νειάτα» (1990), «Σφήκες» & «Ο Καραγκιόζης και Σις ο εξωγήινος» (1991), «Κάρμεν», «Φαύστα», «Η Ισαβέλλα, τρεις καραβέλλες κι ένας παραμυθάς», «Το παιχνίδι της τρέλας και της φρονιμάδας» & «Ανδρομάχη» (1992), «Μαρία Στούαρτ», «Καφενείο», «Ελένη» & «Τρεις αδελφές», «Η χαρτοπαίχτρα» (1993), «Όρνιθες» & «Ατσαλένιες Μαγκνόλιες» (1994), «Ρομπέρτο Τσούκκο», «Υπάρχει και φιλότιμο» & «Θεσμοφοριάζουσαι» (1996), «Εγκλήματα και εγκλήματα» (2000), «Του κάτω κόσμου τα καμώματα» (2001), «Μπαμπάδες με ρούμι» & «Φοίνισσες» (2002), «Επιτρέποντες» & «Έξω από την πόρτα» (2003), «Φοιτηταί» & «Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες» (2004).

 Τα τελευταία χρόνια είχε μερικές αραιές αλλά προσεγμένες παρουσίες στη σκηνή, την περίοδο 2014-15 στον ρόλο της Βάιολετ Βέναμπλ και της Κάθρην Χόλυ στην παράσταση «Cabeza de Lobo», σε σκηνοθεσία Ανθούλλη Δημοσθένους, αλλά και οι παραστάσεις σκηνοθετημένου αναλογίου «…Και Ιουλιέτα» του Άκη Δήμου και «La poupee» του Κ. Χατζηγιαννίδη στον Θεατρικό Πολυχώρο ΕΣΤΙΑ.