Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου  1930 στην Πάφο και πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 2004. Από μικρός με την οικογένεια μετακόμισε και έζησε στην Αμμόχωστο. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Υπηρέτησε ως καθηγητής σε σχολές μέσης εκπαίδευσης και ως γυμνασιάρχης. Mετά την κατάληψη της πόλης από τους Tούρκους, για μικρό διάστημα, διέμεινε με την οικογένειά του στο Παραλίμνι και λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα. 

Στα κυπριακά γράμματα εμφανίστηκε με δημοσίευση ποιημάτων του στο περιοδικό Κυπριακά Γράμματα. Αργότερα συνεργάστηκε και με αρκετά άλλα λογοτεχνικά έντυπα. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης 1980 για το έργο του Πεπραγμένα.

Εκδομένα έργα του είναι:

1. Ρίζες στό χῶμα (πεζογραφήματα, 1958).
2. Παπαδιαμάντης. Σύντομο σχεδίασμα βίου καί θεωρίας τοῦ  ἔργου του (1961).
3. Πῶς ἀναλύουμε αἰσθητικά ἕνα ποίημα (δοκίμιο, 1966).
4. Ὁ ποιητής Τ.S. Eliot  (μελέτη, 1969).
5. Πεπραγμένα (ποίηση, 1980).
6. Η πνευματική φυσιογνωμία της Αμμοχώστου (μελέτη, 1983).
7. Εικόνες (ποιήματα, 1988).
8. Το Σπίτι (ποιητική σύνθεση, 2002).

Ένα ποίημα του

Μνήμη

Όταν ήμαστε παιδιά μάς έλεγαν πως πρέπει να σιωπούμε
Για να μπορούν ν’ ακούονται οι μεγάλοι
Που συζητούν για υποθέσεις σοβαρές.

Μας έλεγαν να μη μιλούμε στο τηλέφωνο
Γιατί δεν είναι το τηλέφωνο παιχνίδι για παιδιά
Είναι κι αυτό αναγκαίο για τους μεγάλους
Και μάλιστα για πράγματα ουσιώδη.

Και άλλα πολλά μας έλεγαν
Που εστένευαν την απεραντοσύνη του κόσμου.
Ο λυγμός κατέβαζε τα βλέφαρα βαριά
Ενώ ο ύπνος στέγνωνε στο μάγουλο μια βούλα από δάκρυα.

Μιλήσαμε τέλος στο τηλέφωνο όταν μάθαμε τα περί ήχου
Ότι δηλαδή ο ουρανός είναι μια άλλη θάλασσα
Με κύματα που σπάζουν ή που σβήνουν κι αυτά στην ακοή.
Μιλήσαμε όταν στην άλλη άκρη της γραμμής
Δεν μπορούσε να είναι ούτε ο λύκος
Ούτε η αρκούδα, ούτε ο πρίγκιπας
Ούτε ο Αϊ-Βασίλης με το μυροβόλο ραβδί
Και τα περδίκια αγαπημένα με τα λευκά περιστέρια
Να σμίγουν τους κελαηδισμούς τους.

Τώρα που μάθαμε τι λέγουν οι μεγάλοι
Αφού γίναμε κι εμείς μεγάλοι πια,
Καταλάβαμε ακόμα και γιατί δεν μπορεί ο κόσμος
Να ησυχάσει μια στιγμή.
Και είναι τώρα πράγματι η ώρα για να κλαις

Πηγές:

1. Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
2. Η Ποιητική του Θεοδόση Νικολάου
3. Η πνευματική φυσιογνωμία του Θεοδόση Νικολάου
4. Ένας σπουδαίος δάσκαλος και ποιητής