Βαρνάβας
Ηγούμενος του μοναστηριού του Σταυροβουνιού από το 1911 μέχρι τον θάνατό του, το 1948. Γεννήθηκε το 1864 στο προάστιο της Λευκωσίας Καϊμακλί όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το 1888 αναχώρησε μαζί με τα αδέλφια του Καλλίνικο (+ 1943) και Γρηγόριο (1869 - 1932), για το Άγιον Όρος όπου παρέμεινε για μία δεκαετία στο μοναστήρι Καρακάλλου. Το 1898 τα τρία αδέλφια αποδέχθηκαν πρόσκληση του τότε ηγουμένου του Σταυροβουνιού Διονυσίου Χρηστίδη (1830 - 1902) και αφού επέστρεψαν στην Κύπρο εντάχθηκαν στην αδελφότητα του μοναστηριού. Μετά τον θάνατο του Διονυσίου, το 1902, η αδελφότητα εξέλεξε ως επιστάτη του μοναστηριού τον Βαρνάβα, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1911, οπότε και ενθρονίστηκε ως νέος ηγούμενος.
Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του το Σταυροβούνι γνώρισε μέρες πνευματικής ευφορίας, εξαιτίας της παρουσίας σ' αυτό περισσοτέρων των 40 μεγαλόσχημων και 20 δοκίμων, αλλά και μέρες δύσκολες, εξ αιτίας του ημερολογιακού ζητήματος που οδήγησε αρκετούς από αυτούς να ιδρύσουν το μοναστήρι της Γαλακτοτροφούσης στον Κόρνο και να ακολουθήσουν το παλαιό ημερολόγιο. Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η λειτουργία του μοναστηριού απειλήθηκε από σοβαρά οικονομικά προβλήματα που είχαν την προέλευσή τους στη γενικότερη οικονομική κατάσταση της Κύπρου. Τότε ο Βαρνάβας έστειλε το 1923 στην Αμερική τον ιερομόναχο Μακάριο που διενήργησε εράνους ανάμεσα στους Έλληνες μετανάστες και με τα χρήματα αυτά σώθηκε το μοναστήρι από την καταστροφή.
Ο Βαρνάβας υπήρξε και αγιογράφος, τέχνη που διδάχθηκε τόσο κατά το διάστημα της παραμονής του στο Άγιον Όρος όσο και από τον προκάτοχό του ηγούμενο Διονύσιο Χρηστίδη. Στο μοναστήρι λειτούργησε κατά το διάστημα της ηγουμενίας του αγιογραφικό εργαστήρι που κατασκεύαζε εικόνες με βάση τη βυζαντινή παράδοση. Κατά διαστήματα μάλιστα καλούσε γνωστούς αγιογράφους από την Ελλάδα που δίδασκαν όσους από τους μοναχούς ασχολούντο με τη ζωγραφική, έτσι ώστε οι εικόνες που έφτιαχναν να είναι απαλλαγμένες από τα δυτικά πρότυπα που τότε κυριαρχούσαν.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε ο Βαρνάβας και για τον γυναικείο μοναχισμό. Έθεσε κάτω από την πνευματική του φροντίδα το πρώτο γυναικείο μοναστήρι που ιδρύθηκε στη γενέτειρά του Καϊμακλί, το οποίο αφιερώθηκε στη Μεταμόρφωση, και βοήθησε τις μοναχές του ώστε να επιλύσουν τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Ο Βαρνάβας υπήρξε πρότυπο μοναχού και υπηρέτησε με ευσυνειδησία στο μοναστήρι του Σταυροβουνιού για 50 συνεχή χρόνια.