Γεωργιάδης Αντώνης Μιχαήλ
Αγωνιστής με πλούσια δράση κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59. Για σύντομο διάστημα κατά τη μεταβατική περίοδο προς εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων.
Γεννήθηκε στο χωριό Μηλικούρι στις 10.11.1931. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου και στη συνέχεια σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Μετά τη λήξη του αγώνα της ΕΟΚΑ συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Μονάχου.
Ο Αντώνης Γεωργιάδης εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και κατά το μεγαλύτερο διάστημα του τετραετούς απελευθερωτικού αγώνα μοιράστηκε το βάρος του ως υπαρχηγός και ως ο στενότερος συνεργάτης του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή, στρατιωτικού αρχηγού της κυπριακής επανάστασης. Συνελήφθη από τους Άγγλους τον Σεπτέμβριο του 1955 και κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Κοκκινοτριμιθιάς. Από το στρατόπεδο αυτό κατόρθωσε ν' αποδράσει στις 19.1.1956, μαζί με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη*. Μετά τη δραπέτευσή του ανέβηκε στο βουνό όπου υπηρέτησε αρχικά ως αρχηγός αντάρτικων ομάδων της περιοχής Μηλικουρίου - Γερακιών - Πεδουλά (από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 1956). Στη συνέχεια, και μέχρι το τέλος του αγώνα, υπηρέτησε δίπλα στον Διγενή, ως υπαρχηγός της ΕΟΚΑ.
Μετά το τέλος του αγώνα, ο Αντώνης Γεωργιάδης συνόδευσε τον Διγενή στην Αθήνα, στις 17.3.1959. Στις 24.4.1959, όταν ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση κατά τη μεταβατική περίοδο από τη λήξη του αγώνα μέχρι την επίσημη εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας της Κύπρου, ο Αντώνης Γεωργιάδης διορίστηκε υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων. Όταν, στη συνέχεια, δημιουργήθηκαν οι πρώτες σοβαρές διαφωνίες και παρεξηγήσεις μεταξύ αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Γεωργίου Γρίβα - Διγενή, ο Αντώνης Γεωργιάδης ήταν ένας από τους πρωτεργάτες για συνάντηση των δυο ηγετών και επίλυση των μεταξύ τους διαφορών. Η συνάντηση, στην οποία παρευρέθη και ο Γεωργιάδης, έγινε στη Ρόδο στις 7.10.1959.
Λίγο αργότερα, στις 10.11.1959, ο Γεωργιάδης παραιτήθηκε από το υπουργικό αξίωμά του και έφυγε στη Δυτική Γερμανία για ολοκλήρωση των σπουδών του. Απέφυγε, αργότερα, να αναμειχθεί στα πολιτικά πράγματα του τόπου και εργάστηκε ως σύμβουλος εταιρειών.