Θεοδώριχος επίσκοπος Ραβέννας
Αναμίχθηκε στα κυπριακά πράγματα εμμέσως στα 1235 όταν, σε μια φάση του «Λογγοβαρδικού πολέμου» του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' της Γερμανίας στην Κύπρο και στην Εγγύς Ανατολή (πολέμου που είχε στόχο, μεταξύ άλλων, και έθιγε τα συμφέροντα του οίκου των Ιβελίνων), ο Θεοδώριχος εστάλη στη Συρία από τον Φρειδερίκο για να καταστρέψει την κοινότητα της Άκρας ή Πτολεμαΐδος. Η αποστολή έγινε σε περίοδο συμφιλιώσεως του αυτοκράτορα με τον πάπα (Γρηγόριο Θ'), που είχε στα 1234 εγκρίνει συμφωνία του Ριχάρδου Φιλαγκιέρι, αντιπροσώπου του Φρειδερίκου στη Συρία και των μετριοπαθών στοιχείων στην Άκρα που τηρούσαν θέση μεταξύ των Ιβελίνων και του αυτοκράτορα. Τέτοιοι ήσαν ο Βαλιάν της Σιδώνος, ο Γιούντ ντε Μονμπελιάρ κ.α. οι οποίοι είχαν δεχθεί προτάσεις του Φρειδερίκου, μέσω του Λατίνου επισκόπου Σιδώνος, να διατηρήσει ο Φιλαγκιέρι τη θέση του στην Τύρο και να εκλεγεί βαΐλος της Άκρας ο φίλος του τελευταίου, ιππότης Φίλιππος ντε Μωγκαστέλ. Η συμφωνία ανετράπη από τον Ιωάννη της Καισαρείας και άλλους ηγετικούς παράγοντες του κόμματος των Ιβελίνων, που ο αρχηγός τους Ιωάννης Ιβελίνος ο Γηραιός Κύριος της Βηρυτού ήταν αντιβασιλιάς της Κύπρου και από το 1231 και δήμαρχος της Άκρας, θέση στην οποία επανεξελέγη στα 1233. Ο Θεοδώριχος της Ραβέννας εστάλη στα 1235 για να επικυρώσει τη συμφωνία ειρηνεύσεως των ανθρώπων του Φρειδερίκου στην Κερύνεια με τους ανθρώπους των Ιβελίνων (και τον βασιλιά Ερρίκο Α' Λουζινιανό), στους οποίους είχαν παραδώσει την πόλη μετά μακρά πολιορκία (3.4.1233), και συγχρόνως για να επιβάλει στην Άκρα τις διευθετήσεις που είχαν συμφωνηθεί με τους μετριοπαθείς και που θα διατηρούσαν την αυτοκρατορική επιρροή στη Συρία. Η αποστολή του απέτυχε λόγω αντιδράσεως των Ιβελίνων και η κοινότητα της Άκρας ανέλαβε νέες πρωτοβουλίες για τη διευθέτηση της κρίσης (τέλ. 1236 - αρχ. 1237).