Καμπ Ντέιβιντ
Το Camp David είναι το καταφύγιο για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής . Βρίσκεται στους δασώδεις λόφους Κατόκτιν, κοντά στο Θέρμοντ της πολιτείας Μέριλαντ, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. από την Ουάσινγκτον. Αρχικά χτίστηκε ως στρατόπεδο για πράκτορες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και τις οικογένειές τους από τη Διοίκηση Προόδου Εργασιών . Η κατασκευή ξεκίνησε το 1935 και ολοκληρώθηκε το 1938. Το 1942, ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt το μετέτρεψε σε προεδρικό καταφύγιο και το μετονόμασε σε " Shangri-La ", για τον φανταστικό παράδεισο των Ιμαλαΐων στο μυθιστόρημα του 1933 Lost Horizon του Βρετανού συγγραφέα Τζέιμς Χίλτον. Το Camp David έλαβε το σημερινό του όνομα το 1953 από τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Στο Κ.Ν. έχουν ληφθεί σημαντικές αποφάσεις, έχουν πραγματοποιηθεί συναντήσεις για κρίσιμα διεθνή ζητήματα, όπως το Μεσανατολικό, και έχουν φιλοξενηθεί ηγέτες ξένων κρατών από τους εκάστοτε προέδρους των ΗΠΑ. Ο πρώτος ηγέτης ξένης χώρας που φιλοξενήθηκε στο Κ.Ν. ήταν ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γουίνστον Τσόρτσιλ, τον Μάιο του 1943.
Με την ονομασία αυτή έμειναν γνωστές οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αιγυπτίων και Ισραηλινών, που πραγματοποιήθηκαν από τις 5 έως τις 17 Σεπτεμβρίου 1978 στο Κ.Ν. και κατέληξαν στην υπογραφή δύο συμφωνιών στον Λευκό Οίκο. Η πρώτη αφορούσε το μέλλον της χερσονήσου του Σινά καθώς και την επίλυση των διαφορών και την αποκατάσταση της ειρήνης μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ. Η δεύτερη ήταν μία συμφωνία-πλαίσιο, η οποία υπαγόρευε το σχήμα για τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων που θα στόχευαν στη δημιουργία ενός καθεστώτος αυτονομίας στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Η συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου προσδιόρισε τις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών, έθεσε τις αρχές για την απόσυρση των Ισραηλινών από το Σινά, ρύθμισε τα σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση και τους περιορισμούς της ισραηλινής στρατιωτικής παρουσίας στη χερσόνησο καθώς και τον μηχανισμό επίβλεψης. Η συμφωνία-πλαίσιο σχετικά με το μέλλον της Ιουδαίας, της Σαμάρειας και της Γάζας ήταν λιγότερο σαφής και στη συνέχεια έτυχε διαφορετικών ερμηνειών από το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ. Τις συμφωνίες του Κ.Ν. υπέγραψαν ο πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμετ Ανουάρ ας-Σαντάτ και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν, φιλοξενούμενοι και οι δύο από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ.
Στο διάστημα μεταξύ 11 και 24 Ιουλίου 2000, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Γιάσερ Αραφάτ συναντήθηκαν στο Κ.Ν. στο πλαίσιο της προσπάθειας για την επίτευξη μιας μόνιμης συμφωνίας. Παρά το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατή η γεφύρωση των διαφορών και η επίτευξη συμφωνίας, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών αναγνωρίστηκαν ως σημαντικές σε έκταση και λεπτομέρεια και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι κατά τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών θα εφαρμόζονταν οι παρακάτω αρχές: α) τερματισμός της διαμάχης και επίτευξη δίκαιης και διαρκούς ειρήνης· β) συνέχιση των προσπαθειών για την επίτευξη συμφωνίας επί των θεμάτων μονίμου καθεστώτος το συντομότερο δυνατόν· γ) η μόνη οδός για την επίτευξη συμφωνίας θα ήταν οι διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα βασίζονταν στις αποφάσεις 242 και 338 του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών· δ) διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων σε περιβάλλον απαλλαγμένο από πιέσεις, εκφοβισμούς και απειλές χρήσης βίας· ε) αποφυγή μονομερών ενεργειών που θα μπορούσαν να προδικάσουν την έκβαση των διαπραγματεύσεων, επίλυση των διαφορών με βάση την καλή πίστη· στ) αναγνώριση του ρόλου των ΗΠΑ ως σημαντικού εταίρου στη διαδικασία ειρήνευσης.
Ιστορική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Καμπ Ντέιβιντ τον Ιούλιο του 2000, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, ανάμεσα στον πρωθυπουργό του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ και στον ηγέτη της Παλαιστινιακής Αρχής Γιάσερ Αραφάτ.
Κύπρος και Καμπ Ντέιβιντ
Τον Ιούνιο του 1964 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου είχε συνομιλίες στις ΗΠΑ κυρίως για το Κυπριακό, στις οποίες, από αμερικανικής πλευράς, συμμετείχε και ο Ντιν Άτσεσον. Ο Παπανδρέου αρνήθηκε να υποκύψει σε πιέσεις που ασκήθηκαν από τους Αμερικανούς σχετικά με την επίλυση του Κυπριακού, απεδέχθη όμως την προσφορά υπηρεσιών, που κυρίως εκφράστηκε με την προώθηση του Άτσεσον ως μεσολαβητή στο Κυπριακό ζήτημα, το οποίο είχε διασαλεύσει τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας και διαταράξει την ηρεμία στους κόλπους του NATO, με την απειλή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου. Την ίδια εποχή τα Ηνωμένα Έθνη είχαν διορίσει δικό τους μεσολαβητή στο Κυπριακό, τον Φινλανδό Σακκάρι Τουομιόγια. Η παρεμβολή Άτσεσον, που προβλήθηκε ως ενισχυτική του ρόλου του μεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών, ήταν αμερικανική ενέργεια που ακολούθησε την άρνηση του Παπανδρέου να παρακαθήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες σε διάλογο κορυφής με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού, για λύση του Κυπριακού ζητήματος. Ο Κύπριος πρόεδρος αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατέστησε σαφές με δήλωσή του (1η Ιουλίου 1964) ότι «ἡ κυπριακή πλευρά ἀποκρούει τόν διορισμόν οἱωνδήποτε συμβούλων τοῦ πολιτικοῦ μεσολαβητοῦ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν διότι τοῦτο εἴς τινα βαθμόν θά ἐσήμαινε τόν διορισμόν πολλῶν μεσολαβητῶν καί θά συνεπήγετο τόν κίνδυνον ἐμπλοκῆς τοῦ θέματος εἰς ἂλλους κύκλους ἒξω τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν».
Σταθερή θέση των ΗΠΑ ήταν η απομάκρυνση του Κυπριακού από τα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και η ενδονατοϊκή διευθέτησή του με μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Καμπ Ντέιβιντ, υπό την εποπτεία των ΗΠΑ. Τη θέση αυτή απέρριψε σθεναρά ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο οποίος επέμενε η διαδικασία να βρίσκεται εντός των πλαισίων των ΗΕ υπό την ευθύνη του εκπροσώπου του. Η όποια συμμετοχή των ΗΠΑ να είναι επικουρική, εφόσον τη ζητήσουν τα ΗΕ. Ακόμα, η Ελλάδα απέρριψε τις απευθείας συζητήσεις με την Τουρκία. Αντιπρότεινε εκ του σύνεγγυς συνομιλίες και η συνάντηση των εκπροσώπων των δύο χωρών να πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον η Τουρκία μετακινηθεί από τη θέση της και προκύψουν σοβαρές πιθανότητες σύγκλισης. Από την πλευρά των ΗΠΑ υπήρξε εμφανής εκβιασμός για την αποδοχή της πρότασής τους κινδυνολογώντας ότι, σε περίπτωση απόρριψης, δεν επρόκειτο να αποτρέψουν την Τουρκία από την πραγματοποίηση εισβολής στην Κύπρο, όπως έπραξαν στις αρχές Ιουνίου του 1964. Σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δήλωσαν ότι δεν έχουν πρόθεση παρέμβασης.
Αεροπειρατία στο αεροδρόμιο Λάρνακας
Τον Φεβρουάριο του 1978 η Κύπρος βρέθηκε άθελά της στο επίκεντρο των ενδοαραβικών διενέξεων, ενόψει των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, ύστερα από τη διπλωματική προσέγγιση Ισραήλ και Αιγύπτου με κορύφωση την αεροπειρατεία και πάλι με επίκεντρο το αεροδρόμιο της Λάρνακας από Παλαιστίνιους ένοπλους τρομοκράτες. Αφορμή στάθηκε η σύνοδος του Κινήματος Αφροασιατικής Αλληλεγγύης στο ξενοδοχείο Χίλτον στη Λευκωσία. Στις 11:30 το πρωί της 18ης Φεβρουαρίου στη διάρκεια διαλείμματος της συνόδου, δύο ένοπλοι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν με πιστόλια στο ξενοδοχείο και δολοφόνησαν τον Γενικό Γραμματέα του Κινήματος, Αιγύπτιο Γιουσέφ ελ Σεμπάι 60 χρόνων, διευθυντή της εφημερίδας «Αλ Αχράμ» του Καΐρου, ένθερμου υποστηρικτή της Κύπρου και προσωπικού φίλου του Αιγυπτίου Προέδρου Ανουάρ Ελ Σαντάτ.
Οι εξελίξεις που ακολούθησαν έφεραν τις δύο χώρες, Κύπρο και Αίγυπτο, σε επικίνδυνη τροχιά πολιτικής σύγκρουσης. Οι δύο ένοπλοι απαίτησαν και πέτυχαν την εξασφάλιση αεροπλάνου, πραγματοποιώντας αεροπειρατεία με σκοπό τη μεταφορά τους στο εξωτερικό, αφού είχαν προηγουμένως συλλάβει ως ομήρους έντεκα από τους Άραβες συνέδρους, τον αντιπρόεδρο του Κινήματος, Βάσο Λυσσαρίδη και τον Κύπριο υπουργό Εσωτερικών και Άμυνας Χριστόδουλο Βενιαμίν, ο οποίος είχε σπεύσει στη σκηνή για να διαπραγματευθεί εκ μέρους της κυβέρνησης την απελευθέρωση των ομήρων. Είχαν απειλήσει πως αν δεν τους δινόταν αεροπλάνο, θα εκτελούσαν τους ομήρους. Οι δύο τρομοκράτες μαζί με τους 11 ομήρους και τους δύο Κύπριους πολιτικούς, μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο Λάρνακας όπου επιβιβάστηκαν αεροπλάνου των Κυπριακών Αερογραμμών.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
Φώτο Γκάλερι
