Κηπιάδης Γεώργιος Ι
Ποίημα από το βιβλίο του Γ. Κηπιάδη Απομνημονεύματα...,
Ὤ! πόσας τότε, Πατρίς φιλτάτη,
Τέκνων ἀρίστων εἶδες στερήσεις!
Ὤ! πόσας ἔλαβες, φεῦ ! πληγάς!
Ὁποῖα δίκαια κατεπάτει
Ὁ τύραννός σου, ὃστις ἐπίσης,
Διέπραττε φόνους καί ἁρπαγάς!
Ὁποῖον δ' αἵματος τότε ρεῦμα
Ἑλικοδρόμει τήν Λευκωσίαν,
Ἒνθα ἀντήχει ὀλοφυρμός!
Φρίκη δ’ ὁποία εἶχε πᾶν πνεῦμα,
'Σ τήν θέαν ταύτην τήν ἀπαισίαν,
Καί οἶος θρῆνος καί ὀδυρμός!...
Ὤ! ναί, Πατρίς μου, πάθη τοιαῦτα
Ἱερεμίου ἔχρηζον λύρας,
Ἵνα Σοί ψάλλῃ αὐτά θρηνῶν ۬ ۬
Ὥς ποτε ἔψαλλε τηλικαῦτα
’Σ τοῦ Σιωνίτου Ναοῦ τάς θύρας,
Ψυχάς μαλάττων καί συγκινῶν.
Τήν ἁλυσόδετον δεξιάν Σου
Ὕψωσον, Μῆτερ, εἰς εὐλογίαν
Ἐπευχομένη διακαῶς,
Ἵνα παρέλθωσι τά δεινά Σου,
Κ’ ὑπό ὁμόφυλον Βασιλείαν
Νά Σέ ἑνώσῃ, εἴθ’ ὁ Θεός.
Ποίημα από το βιβλίο του Γ. Κηπιάδη Απομνημονεύματα..., από την έκδοση του 1888.