Λουκρούνου
Μικρό αμιγές Τουρκοκυπριακό χωριό της επαρχίας Πάφου, περί τα 25 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Πάφου. Γειτονεύει με μερικά άλλα επίσης αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά, όπως η Ευρέτου, η Τέρρα, η Σαραμά και η Τρεμιθούσα.
Η Λουκρούνου είναι κτισμένη κοντά στη δυτική όχθη του ποταμού του Σταυρού της Ψώκας, σε μέσο υψόμετρο 190 μέτρων. Το λοφώδες τοπίο του χωριού είναι διαμελισμένο από το ποτάμιο δίκτυο του ποταμού αυτού.
Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του σχηματισμού Αθαλάσσας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες και άμμοι), οι αποθέσεις του σχηματισμού Λευκωσίας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, κροκάλες και ψαμμιτικές μάργες), και οι πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις της Ολόκαινης γεωλογικής περιόδου. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ασβεστούχα εδάφη και ξερορεντζίνες.
Η Λουκρούνου δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 600 χιλιοστόμετρα. Στο χωριό, προτού εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του, καλλιεργούνταν τα αμπέλια οινοποιησίμων ποικιλιών και τα σιτηρά.
Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Λουκρούνου βρίσκεται δίπλα στον κύριο δρόμο Πάφου-Πόλης. Από την Πόλη Χρυσοχούς, που βρίσκεται στα βορειοδυτικά της, απέχει περί τα 11 χιλιόμετρα.
Το χωριό γνώρισε πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Το 1881 οι κάτοικοί του ήσαν 50 που αυξήθηκαν στους 67 το 1891, μειώθηκαν στους 55 το 1901, αυξήθηκαν στους 67 το 1911, μειώθηκαν στους 34 το 1921, αυξήθηκαν στους 36 το 1931, στους 39 το 1946 αλλά μειώθηκαν στους 35 το 1960. Μετά το 1964, εξαιτίας των διακοινοτικών ταραχών που ακολούθησαν την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων, οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της Λουκρούνου εγκατέλειψαν το χωριό τους και μετακινήθηκαν σε γειτονικά αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά, στο πλαίσιο οδηγιών της Άγκυρας για δημιουργία στο νησί ισχυρών τουρκοκυπριακών θυλάκων. Το 1975, μεταφέρθηκαυ και οι τελευταίοι κάτοικοι του χωριού στην κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή της Κύπρου. Το 2011 το χωριό είχε 4 κατοίκους και το 2021 καταγράφηκαν 13.
Το χωριό υφίστατο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και βρίσκεται σημειωμένο σε παλαιούς χάρτες ως Lucrumu ή και Lucrunu. Ανευρίσκεται όμως και ως Licrinu στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Η ετυμολόγηση της ονομασίας του είναι παρακινδυνευμένη, γιατί φαίνεται ότι η αρχική ελληνική του ονομασία, της περιόδου των Βυζαντινών χρόνων, αλλοιώθηκε από τους Φράγκους και δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς ήταν. Πιθανόν το δεύτερο συνθετικό της ονομασίας του να είναι η λέξη κρουνός ή και κρήνη.
Κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια πιθανώς το χωριό ήταν μεγαλύτερο. Αναφέρεται όμως ότι οι κάτοικοί του είχαν υποστεί διώξεις τόσο από τους Φράγκους όσο κι αργότερα από τους Τούρκους, για λόγους που δεν είναι σήμερα γνωστοί. Κοντά στο χωριό υπάρχουν τα απομεινάρια ενός νερόμυλου.
Οι Τούρκοι κάτοικοί του ονόμαζαν το χωριό Olukinu.