Νικηφόρος επίσκοπος
Επίσκοπος Πάφου κατά τα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα (περίοδος Τουρκοκρατίας), συγκεκριμένα δε περίπου μεταξύ του 1695 και του 1704 ή και λίγο αργότερα.
Δεν γνωρίζουμε πολλά περί του επισκόπου αυτού. Σώζεται αντιμήνσιον που ο ίδιος αφιέρωσε στον ναό της Παναγίας του χωριού Αμαργέτη, κατά το 1704. Επιγραφή επ αυτού, τον μνημονεύει ως «πανιερώτατον καί θεοπρόβλιτον ὑπέρτιμον μητροπολίτην τῆς ἁγιωτάτης μητροπόλεως Πάφου Ρωμαίων καί Ἀρσαινώης κύριον Νικηφόρον...».
Επίσης η υπογραφή του: ταπεινός μητροπολίτης Πάφου καί Ἀρσινόης Νικηφόρος ευρίσκεται επί του φ. 196β του κώδικα 27 της Αρχιεπισκοπής.
Ο επίσκοπος Νικηφόρος ήταν σύγχρονος του αρχιεπισκόπου Κύπρου Γερμανού Β΄* (περ. 1690-1705), που κατηγορήθηκε για αρπακτικότητα, καταχρήσεις και άλλες αυθαιρεσίες με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί το 1705 από σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί πατριάρχη Γαβριήλ Γ΄. Της κατά του Γερμανού Β΄ εκστρατείας ηγήθηκαν οι τότε επίσκοποι της Κύπρου, που είχαν μεταβεί και στην Κωνσταντινούπολη για να τον καταγγείλουν προσωπικά. Θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ένας εξ αυτών ήταν ο Πάφου και Αρσινόης Νικηφόρος.