Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αμιγές ελληνικό χωριό της επαρχίας Λεμεσού, περί τα 29 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Λεμεσού.

Η Τριμίκλινη είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 570 μέτρων. Το ανάγλυφο στην περιοχή της είναι ημιορεινό μέχρι ορεινό. Το υψόμετρο αυξάνεται από τα νότια προς τα βόρεια, φθάνει δε τα 800 μέτρα στα βόρειά του σύνορα. Το τοπίο του χωριού είναι διαμελισμένο από το ποτάμιο δίκτυο του Κούρη.

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι διαβάσες και οι λάβες του Οφιολιθικού Συμπλέγματος του Τροόδους, ο φλύσχης της Κυθρέας, και οι αποθέσεις του σχηματισμού Πέρα Πεδίου (λεπτές ασυνεχείς στρώσεις από φαιόχωμα, ραδιολαρίτες, ραδιολαριτικούς πηλίτες και μπεντονίτες). Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν πυριτιούχα εδάφη, φαιοχώματα και ασβεστούχα εδάφη.

Η Τριμίκλινη δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 680 χιλιοστόμετρα. Στην περιοχή της καλλιεργούνται τα αμπέλια (οινοποιήσιμες και επιτραπέζιες ποικιλίες), διάφορα είδη φρουτόδεντρων (κυρίως μηλιές, ροδακινιές, αχλαδιές, δαμασκηνιές), οι αμυγδαλιές, οι ελιές, καθώς και λίγα εσπεριδοειδή και λαχανικά. Υπάρχουν επίσης αρκετές ακαλλιέργητες εκτάσεις που καταλαμβάνονται από ποικίλη άγρια βλάστηση, κυρίως πεύκα, λατζ’ιές και αντρουκλιές. Μέρος του δάσους Μονής, στα βόρεια του χωριού, εμπίπτει στα διοικητικά του όρια.

Περί το 1,5 χιλιόμετρο βόρεια της Τριμίκλινης βρίσκεται το ομώνυμο φράγμα, χωρητικότητας 340.000 μ³. Από το φράγμα αυτό, που είναι κτισμένο πάνω στον ποταμό Κούρη, αρδεύεται και έκταση του χωριού η οποία καλλιεργείται με φυλλοβόλα οπωροφόρα δέντρα.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Τριμίκλινη βρίσκεται δίπλα στον υπεραστικό δρόμο Λεμεσού-Πλατρών-Τροόδους που τη συνδέει τόσο με την πόλη της Λεμεσού όσο και με τα ορεινά θέρετρα του Τροόδους. Από το χωριό Μονιάτης που βρίσκεται στα βορειοδυτικά της απέχει περί τα 3,5 χιλιόμετρα και από το χωριό Μονάγρι που βρίσκεται στα νότιά της απέχει περί τα 6,5 χιλιόμετρα.

Το χωριό γνώρισε πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια και βρίσκεται σημειωμένο σε παλαιούς χάρτες, ήδη από την εποχή της Βενετοκρατίας, ως Trimichini.

Ωστόσο υπήρξε μια σύγχυση σε παλαιότερους ερευνητές, οι οποίοι συσχέτισαν -χωρίς καμιά απόδειξη- την Τριμίκλινη με το μεσαιωνικό φέουδο Themocrini. Συγκεκριμένα, όλοι οι παλαιότεροι μελετητές θεώρησαν ότι η ονομασία του χωριού ήταν αρχικά Θερμή Κρήνη (=Θεμοκρήνη), κι έσπευσαν να το αποδείξουν επειδή σε μεσαιωνικές πηγές αναφέρεται οικισμός Themocrini.  Όμως ο οικισμός αυτός βρισκόταν στην επαρχία Πάφου, κοντά στο χωριό Αρόδες, και σ' εκείνη τη θέση βρίσκεται σημειωμένος σε πολλούς παλαιούς χάρτες (βλέπε λήμμα Θεμοκρήνη ή Θερμοκρήνη). Συνεπώς δεν είχε καμιά απολύτως σχέση προς την Τριμίκλινη.

Εντούτοις οι διάφοροι μελετητές προχώρησαν ακόμη περισσότερο, κι αυθαίρετα έγραφαν το όνομα του χωριού ως Τριμήκληνη, δικαιολογώντας την ορθογραφία αυτή επειδή, δήθεν, το όνομα προέρχεται από τις λέξεις θερμή κρήνη. Επίσης, επειδή στο χωριό υπάρχει μια συνηθισμένη πηγή νερού, θεώρησαν ότι αυτή η πηγή ήταν η περίφημη «θερμή κρήνη» που «δικαιολογούσε» την ονομασία. Η πηγή όμως δεν υπήρξε καθόλου «θερμή». Αντίθετα, θεωρείται από τους κατοίκους ως αγίασμα της Παναγίας που τιμάται στο χωριό.

Η δική μας άποψη είναι ότι η ονομασία του χωριού ορθά γράφεται Τριμίκλινη από μερικούς (αντί της «επίσημης» γραφής Τριμήκληνη). Γιατί θεωρούμε ότι είναι φυτώνυμη, από το φυτό τριμιθιά, απ' όπου προήλθαν τόσα πολλά τοπωνύμια σ' ολόκληρη την Κύπρο. Συγκεκριμένα πιστεύουμε ότι η αρχική ονομασία ήταν Τριμιθινή, που σήμαινε περιοχή κατάφυτη από τριμιθιές. Τούτο συμφωνεί και με τη μεσαιωνική γραφή της ονομασίας του χωριού: Trimichini.

Η διαφορά είναι σαφής. Για παράδειγμα στον χάρτη του Abraham Ortelius, του 1573, η Τριμίκλινη βρίσκεται σημειωμένη ως Trimichini, ενώ η Θεμοκρήνη, στην επαρχία Πάφου, ως Timochrini.

Η εκκλησία του χωριού κτίστηκε κατά τα μέσα του 18ου αιώνα κι είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Περί τα 2,5 χμ. προς τα βορειοανατολικά του χωριού βρίσκονται τα ερείπια άλλης εκκλησίας, αφιερωμένης στην Παναγία Σαϊττιώτισσα, που φέρει το επίθετο του οικισμού Σαϊττάς*.

Κατά τον 17ο αιώνα αναφέρεται ότι οι μεγαλύτερες εκτάσεις της Τριμίκλινης ανήκαν σε κάποιο «Τούρκο» που ονομαζόταν Αλή Τριμικλινί. Ο μεγαλοκτηματίας αυτός είναι προφανές ότι την ονομασία του χωριού την έλαβε ως οικογενειακό επίθετο, κάτι που συνηθιζόταν πιο παλιά, κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Φαίνεται, επίσης, ότι ο «Τούρκος» αυτός ήταν μάλλον λινοβάμβακος, δηλαδή  Έλληνας Χριστιανός που στα φανερά εξισλαμίστηκε αλλά κρυφά παρέμεινε Χριστιανός.

Ο δρόμος Λεμεσού-Τροόδους, που κατασκευάστηκε κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας, έφθασε μέχρι την Τριμίκλινη (ενώνοντάς την με τη Λεμεσό) το 1900. Το 1902 έφθασε μέχρι τον Καρβουνά. Της περιόδου της Αγγλοκρατίας είναι και δυο γεφύρια στην περιοχή του χωριού, εκ των οποίων ενδιαφέρον παρουσιάζει το λεγόμενο διπλογιόφυρον. Πρόκειται για πέτρινο γεφύρι με δυο καμάρες, που όμως βρίσκονται η μια πάνω από την άλλη, σε διατάξεις δυο ορόφων. Το γεφύρι αυτό δεν χρησιμοποιείται σήμερα, αφού ο καινούργιος δρόμος το παρέκαμψε.