Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Πρίγκιπας Αντιοχείας. Όταν ο Ισαάκιος Κομνηνός, ο μετέπειτα τύραννος της Κύπρου (1182 -1191) είχε συλληφθεί από τον Αρμένιο Ρουμπέν των Ορέων της Κιλικίας ύστερα από επίθεσή του κατά του Σελτζούκου σουλτάνου του Ικονίου, ο Ρουμπέν τον πρόσφερε στον σουλτάνο, κι όταν αυτός αρνήθηκε να τον παραλάβει, στον Βοημούνδο Γ' της Αντιοχείας, που ζήτησε 60.000 βυζάντια ως λύτρα. Τα Αγγλικά Χρονικά (Βενέδικτος του Πήτερμπορω, Χόβεντεν κ.ά.) προσθέτουν ότι ο Ισαάκιος τότε απευθύνθηκε στους πλούσιους Κυπρίους, με τους οποίους πρέπει να είχε ήδη επικοινωνία, και τους ζήτησε τα λύτρα. Αυτοί του έστειλαν μόνο τα μισά, που τα πλήρωσε, αφήνοντας ως ενέχυρο για τα υπόλοιπα τον γιο του και την κόρη του.

Όταν ο Ισαάκιος έγινε δεκτός ως πρίγκιπας - άρχων της Κύπρου από τους προκρίτους του νησιού, ο Βοημούνδος του ζήτησε τα υπόλοιπα λύτρα. Ο Ισαάκιος αρνήθηκε να τα παραδώσει στους απεσταλμένους του Βοημούνδου και τα παρέδωσε αντί σ' αυτούς, στους Ναΐτες, που όμως τους τα άρπαξαν πειρατές καθώς τα μετέφεραν στον Βοημούνδο. Κατά την ερμηνεία του επεισοδίου από τον Ισαάκιο, η ληστεία αυτή ήταν συνωμοσία του Βοημούνδου, δηλαδή πλαστή, και αρνήθηκε να ξανακαταβάλει τις 30.000 που όφειλε στον Βοημούνδο. Γι’ αυτό τα δυο παιδιά του Ισαακίου κρατήθηκαν ως όμηροι του Βοημούνδου Γ' ως την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Σαλαντίν, οπότε και απελευθερώθηκαν (2.10.1187).

Στα 1191, όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κυρίευσε τη Λεμεσό (10 Μαΐου), ήλθαν για να του προσφέρουν υποστήριξη διάφοροι Λατίνοι πρίγκιπες και ηγεμόνες της Ανατολής ˙ ανάμεσά τους κι ο Βοημούνδος Γ' της Αντιοχείας, που έτσι επιδείκνυε και το δικό του ενδιαφέρον για την γεωπολιτική θέση της Κύπρου.