Λεφτάριν

Έτσι λέγεται το λεπτό (απ' όπου και η λέξη) και πλεκτό σχοινάκι, μήκους περίπου ενός μέτρου, με το οποίο οι Κύπριοι έδεναν και στερέωναν τις ποδίνες τους στο επάνω μέρος τους.   Όταν δεν ήταν πλεκτό το σχοινάκι αυτό, λεγόταν ποδινάριν (το).