Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Βενετός ευγενής, μέλος της επιφανούς οικογένειας Λορεντάνο της Βενετίας. Γεννήθηκε το 1420 και σκοτώθηκε το 1482 στη ναυμαχία της Σαπιέντζα όπου κάηκε μαζί με το καράβι του. Διακρίθηκε ως ναύαρχος και διοικητής του στόλου της Βενετίας στην Ανατολή, ιδίως σε ναυτικές επιχειρήσεις κατά των Τούρκων στο Σκούταρι, στη Ναύπακτο και αλλού.

Ως διοικητής του στόλου της Βενετίας, ο Αντώνιο Λορεντάνο αναμείχθηκε και στις κυπριακές εξελίξεις της τελευταίας περιόδου της Φραγκοκρατίας, όταν η Βενετία συνεχώς αύξανε την επιρροή της στην Κύπρο και εξύφαινε σχέδια πλήρους καταλήψεως του νησιού, έχοντας μάλιστα ως δεινούς αντιπάλους της τους Καταλανούς, τους Ναπολιτάνους και άλλους ενδιαφερομένους. Ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα περί Κύπρου σχέδια των Βενετών ήταν, αυτή την εποχή, ο βασιλιάς της Νεαπόλεως Φερδινάνδος*, του οποίου τα συμφέροντα στην Κύπρο εξυπηρετούσε και το ισχυρό κόμμα των Καταλανών, μετά τη δολοφονία του βασιλιά της Κύπρου Ιακώβου Β' το 1473. Όταν μέσα στον ίδιο χρόνο δολοφονήθηκαν από τους ηγέτες του καταλανικού κόμματος στην Αμμόχωστο ο Ανδρέας Κορνάρο και άλλοι εξέχοντες Βενετοί (που εφέροντο ως οι δολοφόνοι του Ιακώβου Β'), ο Αντώνιο Λορεντάνο πήρε εντολές από τη Βενετία να επαγρυπνεί. Διετάχθη επίσης ν' αναζητήσει τους δολοφόνους που είχαν φύγει από την Κύπρο και καταφύγει στη Ρόδο, πράγμα που έπραξε. Παρά τις απειλές του όμως, οι Ιωαννίτες ιππότες της Ρόδου δεν τον βοήθησαν έγκαιρα με αποτέλεσμα να αποτύχει στη σύλληψη και τιμωρία των δολοφόνων και συνωμοτών όπως ο Ρίτζο ντι Μαρίνο*, ο Λουδοβίκος Αλμπερίκος*, ο αρχιεπίσκοπος Λουδοβίκος* Πέρεζ Φαμπρίκιος και άλλοι. Επειδή πάντως οι συνωμότες δεν τερμάτισαν τη δραστηριότητά τους όταν έφυγαν από την Κύπρο, επανειλημμένα ο Αντώνιο Λορεντάνο πήρε εντολές από τη Βενετία να ευρίσκεται σε επιφυλακή και να στείλει μέρος του στόλου του — ή να έλθει και ο ίδιος — σε κυπριακά νερά.

Επίσης, στις 30.10.1476, ο Λορεντάνο πήρε μυστική εντολή από τη Βενετία να παραλάβει από την Κύπρο και να στείλει εκεί τη μητέρα του νεκρού βασιλιά Ιακώβου Β', την Μαριέττα* της Πάτρας, καθώς και τα νόθα παιδιά του Κλάρα, Ευγένιο και Ιωάννη, όπως επίσης και αρκετά άλλα γυναικόπαιδα των οικογενειών του Ρΐτζο ντι Μαρίνο, του Ζαπλάνα, του κόμητα της Τριπόλεως και άλλων που εθεωρούντο επίφοβοι αντίπαλοι του βενετικού κόμματος στην Κύπρο. (Υπάρχει αναφορά ότι η κόμησσα της Τριπόλεως βρισκόταν ακόμη στη Βενετία τον Ιανουάριο του 1481, οπότε παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο των Δέκα περιγράφοντας ότι ζούσε σε μεγάλη δυστυχία και ζητώντας την άδεια να επιστρέψει στην Κύπρο, δεν είναι όμως γνωστό εάν της επετράπη τούτο).

Από την Κύπρο ο Αντώνιο Λορεντάνο έστειλε αναφορές στη Βενετία και για την κατάσταση του νησιού, ιδιαίτερα της Αμμοχώστου που την ονομάζει «κλειδί και καρδιά της Κύπρου» και που την είχε βρει σε μεγάλη παρακμή και σχεδόν ακατοίκητη, οδεύουσα προς πλήρη ερήμωση. Έκανε δε σχετικές εισηγήσεις προς τη Βενετία για στρατιωτική ενίσχυση της Κύπρου (σχετικές εντολές για ενίσχυση κι επιδιόρθωση των κτιρίων και των οχυρώσεων της Αμμοχώστου δόθηκαν από τη Βενετία αργότερα, τον Αύγουστο το 1480). Ο ίδιος δρούσε βέβαια με κάποια προσοχή, αφού η Κύπρος είχε μεν τεθεί ήδη υπό την πλήρη επιρροή της Βενετίας αλλά εξακολουθούσε ν' αποτελεί αυτόνομο βασίλειο υπό την (Βενετή) βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο*, χήρα του Ιακώβου Β'. Η παρουσία του Λορεντάνο στην Κύπρο αυτή την εποχή, με ναυτική δύναμη από 24 γαλέρες, είχε συμβάλει αποφασιστικά στην τελική επικράτηση των Βενετών στο νησί, που τελικά οδήγησε στον εξαναγκασμό της Αικατερίνης Κορνάρο να το εκχωρήσει στη Βενετία το 1489.