Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ιεροµόναχος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου µε αξιόλογη πνευµατική δράση. Γεννήθηκε το 1879 στο χωριό Ασγάτα, όπου έµαθε τα πρώτα του γράµµατα. Το 1898 μετέβη στο µοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Αλαµάνου και εντάχθηκε στη συνοδεία του ιεροµονάχου Παϊσίου (1840-1941). Δεν έµεινε όµως για µεγάλο χρονικό διάστηµα σ' αυτό αλλά έντεκα µήνες αργότερα εγκατέλειψε το µοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, όπου εκάρη µοναχός. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1905, χειροτονήθηκε ιερέας.

Στο ίδιο µοναστήρι εκάρη µοναχός και ο µικρότερος αδελφός του Θεοδόσιος (+ 1960), ο οποίος το 1924, µετά την απόφαση της Εκκλησίας της Κύπρου να ακολουθήσει το Νέο Ηµερολόγιο, µετέβη στα πατριαρχεία Ιεροσολύµων και Αλεξανδρείας για διαβουλεύσεις. Οι εκπρόσωποι των πατριαρχείων τότε, µέσω του Θεοδοσίου, προέτρεψαν την αδελφότητα να πειθαρχήσει στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου και έτσι το µοναστήρι αποδέχθηκε το Νέο Ηµερολόγιο.

Το 1912 ο Μακάριος εστάλη µαζί µε δύο άλλους Σταυροβουνιώτες µοναχούς από τον τότε µητροπολίτη Κιτίου Μελέτιο Μεταξάκη (1910-1917) στον Μέσα Ποταµό για να επαναλειτουργήσει το ερειπωµένο µοναστήρι του Τιµίου Προδρόµου. Η προσπάθεια αυτή όµως απέτυχε και το 1916 ο Μακάριος επέστρεψε στο Σταυροβούνι.

Στο µεταξύ, λόγω του Πρώτου Παγκοσµίου πολέµου, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου αντιµετώπισε µεγάλα οικονοµικά προβλήµατα που την οδήγησαν στα όρια της οικονοµικής κατάρρευσης. Εστάλη τότε, στα 1923, ο Μακάριος στην Αµερική για την διεξαγωγή εράνων ανάµεσα στα µέλη της ελληνικής κοινότητας ώστε να σωθεί το µοναστήρι. Σε σύντοµο χρόνο κατάφερε πράγµατι να µαζέψει το απαραίτητο ποσό χρηµάτων και µπόρεσε έτσι η αδελφότητα να πληρώσει τα χρέη της. Στον Μακάριο δόθηκε τότε το προσωνύµιο «ξεχρεωτής», µε το οποίο ήταν ευρύτερα γνωστός.

Ο Μακάριος συνδέθηκε ιδιαίτερα µε τον γυναικείο µοναχισµό που άρχισε να αποκτά οργανωµένη µορφή στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα µας. Υπήρξε πνευµατικός της πρώτης αδελφότητας που δηµιουργήθηκε στο µοναστήρι της Μεταµορφώσεως στο Καϊµακλί, καθώς και της αδελφότητας του Αγίου Γεωργίου του Αλαµάνου, το οποίο ήταν και το πρώτο γυναικείο µοναστήρι που αναγνωρίστηκε επίσηµα από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο Μακάριος πέθανε το 1957.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια