Γιαννίδης Λευτέρης
Καλοκαιρινή εσπέρα
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΑ
Βασίλεψε στον ουρανό το χρυσοφώς το δειλινό
και κατεβαίνει σιωπηλά στο περιβόλ’ η εσπέρα.
Κάποιο τζιτζίκι μοναχά
κρυμμένο κάπου ξεψυχά
και μια γαλήνη μυστική σκορπίστη πέρα ως πέρα.
Κι’ εσύ, ψυχή, που η συφορά σου’ χει ματώσει τα φτερά
κι’ έστω μια πρόσκαιρη χαρά του κάκου έχεις ζητήσει,
κάτι προσμένεις να φανεί
σε μια χαμένη αναμονή
που ίσως και ν’ άργησε πολύ κι’ ακόμη θε ν’ αργήσει...
Λ. Γιαννίδης