Κωνσταντινίδης Γρηγόριος
Εκκλησιαστικός παράγων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με το βαθμό του αρχιμανδρίτη και του μεγάλου ιεροκήρυκα κατά το 1902, οπότε είχε προταθεί για να ανέλθει στον χηρεύοντα αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου. Καταγόταν από τα Γανόχωρα της Θράκης. Γεννήθηκε το 1850 και πέθανε το 1918. Διετέλεσε αρχισυντάκτης της Ἐκκλησιαστικῆς Ἀλήθειας. Έγραψε πολλές διατριβές και μελέτες. Μέγας ιεροκήρυκας του πατριαρχείου έγινε το 1895 και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του.
Κατά τη διάρκεια της σφοδρής διαμάχης στην Κύπρο για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, τον οποίο διεκδικούσαν οι επίσκοποι Κιτίου Κύριλλος και Κυρηνείας Κύριλλος και που συγκλόνισε την Κύπρο καθ’ όλη την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα (βλέπε λήμμα αρχιεπισκοπικό ζήτημα), έγιναν προσπάθειες από το Οικουμενικό και από άλλα Ορθόδοξα πατριαρχεία για επίλυση του ζητήματος και εξάλειψη της κρίσεως. Το 1902 οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ και Ιεροσολύμων Δαμιανός πρότειναν στους Κυπρίους τρεις «εξωκλιματικούς» υποψηφίους για το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Κύπρου: τον αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Κωνσταντινίδη, τον μητροπολίτη Μελενίκου Ιωακείμ και τον κυπριακής καταγωγής αρχιεπίσκοπο Κυριακουπόλεως Μελέτιο. Ιδιαίτερα ο οικουμενικός πατριάρχης Ιωακείμ ευνοούσε την εκλογή του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντινίδη, τον οποίο περιγράφει σε έγγραφό του που έστειλε στην Κύπρο τον Φεβρουάριο του 1902 ως ἄνδρα ἱεροπρεπή, σεβάσμιον, ἐπιστήμονα, γερμανομαθῆ, Θρᾶκα.
Οι δυο πατριάρχες κάλεσαν τους Κυπρίους να εκλέξουν τον αρχιεπίσκοπό τους μεταξύ των τριών υποψηφίων που οι ίδιοι πρότειναν, αλλά από την Κύπρο δόθηκε η απάντηση πως η πλειονότητα του κυπριακού λαού ἀποκρούει βίαια πάντα ἀρχιεπίσκοπον μή ἐκλεγησόμενον ὑπ’ αὐτῆς.
Η αντίδραση των Κυπρίων ματαίωσε τη μεσολάβηση αυτή των δυο πατριαρχών, οι οποίοι σημείωναν σ’ ένα από τα κοινά έγγραφα που έστειλαν στην Κύπρο τότε, πως τήν ἡμετέραν προτίμησιν [για το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Κύπρου] ἔχομεν ὑπέρ τοῦ ἐκ τῶν ὑποψηφίων Μ. Ἱεροκήρυκος τῶν Πατριαρχείων Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου κύρ Γρηγορίου Κωνσταντινίδου.
Ο ίδιος ο Γρηγόριος είχε δηλώσει πως αποδεχόταν την υποψηφιότητά του, η οποία όμως αποκρούστηκε από τους Κυπρίους, με αποτέλεσμα να ναυαγήσει η πατριαρχική παρέμβαση και να παραταθεί η κρίση στην Κύπρο.