Γουάλτερ Walterius της Καισαρείας
Κοντοστάβλης της Κύπρου, ανεψιός του Ιωάννη Ιβελίνου, του «Γηραιού Κυρίου της Βηρυτού» και του αδελφού του Φιλίππου. Στα 1217 (Σεπτέμβριος) ο Γουάλτερ με τους δυο θείους του και άλλους συνόδευσαν το κυπριακό εκστρατευτικό σώμα, που υπό τον βασιλιά Ούγο Α' θα μετείχε στην Ε' ή «Ουγγρική» Σταυροφορία. Οι σταυροφοριακές δυνάμεις από την Ευρώπη, μέσω Κύπρου όπου θα συγκεντρώνονταν, θα προχωρούσαν στη Συρία και από εκεί ίσως στην Αίγυπτο. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ούγου (10.1.1218) στην Τρίπολη, που ακολούθησε ανεπιτυχή επίθεση των Σταυροφόρων στο όρος Θαβώρ και δυο άλλες όμοια ανεπιτυχείς επιχειρήσεις, καθώς και την επιστροφή του βασιλιά της Ουγγαρίας στη χώρα του, η Σταυροφορία εστράφη προς την Αίγυπτο. Ο Γουάλτερ στις αρχές του 1220 επικεφαλής ομάδας 100 Κυπρίων ιπποτών, συνοδευόμενων από τους οπλίτες τους, έφθασε στη Δαμιέττα της Αιγύπτου λίγο προτού αυτή καταληφθεί από τους Δυτικούς Σταυροφόρους της Ε' Σταυροφορίας που την πολιορκούσαν. Όμως η στρατιωτική δραστηριότητα των Κυπρίων δεν υπήρξε αξιόλογη.
Όταν ανεφύη διαφωνία μεταξύ των Σταυροφόρων αν θα έπρεπε να προελάσουν προς το Κάιρο ή να περιμένουν στην ακτή ωσότου φθάσουν οι ενισχύσεις που είχε υποσχεθεί ο Γερμανός αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β', οι Κύπριοι ιππότες απεχώρησαν. Η οκταετής συνθήκη ειρήνης με την οποία έληξε η Σταυροφορία (Σεπτέμβριος 1225) προνοούσε και την επιστροφή του κυπριακού εκστρατευτικού σώματος στην Κύπρο.
Ο Γουάλτερ συμμετείχε επίσης στη σκληρή σύγκρουση των οπαδών του αυτοκράτορα Φρειδερίκου και των Ιβελινικών στην Κύπρο για τον έλεγχο του νησιού, και σκοτώθηκε σε μάχη κοντά στη Λευκωσία στις 14.7.1229. Η μάχη έγινε μεταξύ μικρού στρατιωτικού σώματος υπό τον Ιωάννη Ιβελίνο, που είχε αποβιβασθεί στα Γαστριά από τη Συρία, και υπέρτερης μισθοφορικής στρατιωτικής δύναμης των αυτοκρατορικών βαΐλων. Μέσα σε σφοδρό άνεμο και σκόνη η μάχη απέληξε σε αλληλοσφαγή, κατά την οποία ο Γουάλτερ σκοτώθηκε από τον Γκωβαίν ντε Σιερνισύ.