Νίκολο ηγούμενος
Λατίνος ιερωμένος του 16ου αιώνα. Αναφέρεται από τον επίσης Λατίνο ιερωμένο Άντζελο Καλλέπιο, αυτόπτη μάρτυρα του πολέμου του 1570-71, ως ηγούμενος του εις Κύπρον τάγματος των Καρμηλιτών.
Οι Καρμηλίτες, ή διαφορετικά Αδελφοί της Παναγίας του Καρμήλου [όρους] ήσαν ένα από τα αρχαιότερα Λατινικά θρησκευτικά τάγματα που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο, και πιστεύεται ότι από αυτούς είχε πάρει το όνομά του το χωριό Κάρμι της επαρχίας Κερύνειας. Μοναστήρια τους υπήρχαν στη μεσαιωνική Λευκωσία, στο χωριό Πολεμίδια (κοντά στη Λεμεσό, όπου σώζεται η εκκλησία των Καρμηλιτών) και στην Αμμόχωστο (όπου σώζονται ερείπια της εκκλησίας τους).
Οι Καρμηλίτες ήσαν επίσης κάτοχοι δύο κυπριακών χωριών που τον 15ο αιώνα τους απέφεραν ετήσιο εισόδημα 200 δουκάτων. Τα δύο χωριά που κατείχαν ήσαν ίσως το Κάρμι και πιθανώς τα Πολεμίδια ή το χωριό Τάλα της επαρχίας Πάφου, όπου σώζεται τοπωνύμιο «Κάρμιν».
Ο κατά το 1570 αναφερόμενος ηγούμενος Νίκολο (Νικόλαος) ήταν ο τελευταίος του τάγματος των Καρμηλιτών στην Κύπρο. Ο ηγούμενος αυτός ευρισκόταν στην πρωτεύουσα Λευκωσία (όπου και η έδρα του τάγματός του) όταν εκδηλώθηκε η οθωμανική κατά της Κύπρου επίθεση.
Μετά την άλωση της Λευκωσίας, στις 9 Σεπτεμβρίου του 1570, ο ηγούμενος Νίκολο των Καρμηλιτών περιλαμβανόταν μεταξύ των όσων είχαν μεν διασωθεί, πλην όμως αιχμαλωτισθεί. Ο Άντζελο Καλλέπιο αναφέρει ότι ο ηγούμενος Νίκολο μεταφέρθηκε ως σκλάβος στη Συρία. Ενώ όμως για άλλους που είχαν παρόμοια τύχη λέγει ότι ελευθερώθηκαν πιο ύστερα, για τον ηγούμενο των Καρμηλιτών δεν αναφέρει τίποτα. Έτσι, δεν γνωρίζουμε ποια ήταν η τύχη του μετά την πώλησή του ως σκλάβου στη Συρία.
Όπως είναι γνωστό, μετά την οθωμανική κατάκτηση της Κύπρου ο νέος κυρίαρχος απαγόρευσε την ύπαρξη Λατίνων στο νησί, τα δε θρησκευτικά τους τάγματα διαλύθηκαν, και βεβαίως και εκείνο των Καρμηλιτών.