Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Από τις απαρχές της Φραγκοκρατίας στην Κύπρο το 1191 μ.Χ και κυρίως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας το 1204 μ.Χ άρχισαν να διασπείρονται σε περιοχές της Ανατολής διάφοροι Ρωμαιοκαθολικοί ιερωμένοι, συμμετέχοντας στα τυχοδιωκτικά σταυροφορικά στρατεύματα.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στα επιμέρους μοναστικά Τάγματα της Δυτικής εκκλησίας και κύριο μέλημα τους ήταν η διάδοση του Καθολικού δόγματος της Λατινικής Εκκλησίας στους Ορθόδοξους κατοίκους. Σχεδόν αμέσως άρχισαν να οικειοποιούνται τις υπάρχουσες Ελληνικές μονές και να ιδρύουν σε αυτές δικά τους εκκλησιαστικά ιδρύματα. Η δραστηριότητα τους εντάθηκε ύστερα από την δεύτερη σύνοδο της Ραβέννικα τον Μάιο του 1210 και κορυφώθηκε περί το 1225. Άλλωστε, ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198 – 1216) ενθάρρυνε την περαιτέρω εγκατάσταση των Λατίνων μοναχών στην Ανατολή, στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής για το οριστικό τέλος του Χριστιανικού σχίσματος, με την ένωση των δύο Εκκλησιών υπό την σκέπη του Ρωμαιοκαθολικισμού.

Στην Κύπρο μέχρι και την περίοδο της Οθωμανοκρατίας 1571 εγκαταστάθηκαν και λειτούργησαν πολλά θρησκευτικά τάγματα.