Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Στην Κύπρο ο όρος Δεξιά καθιερώθηκε αρχές της δεκαετίας του 1940. Διεθνώς ο όρος Δεξιά προέκυψε μετά τη Γαλλική επανάσταση και είχε αρχικά σχέση τη γεωγραφία του γαλλικού κοινοβουλίου. Όπως και ο όρος Αριστερά. Στις 23 Ιουνίου του 1789, όταν ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ ξανάνοιξε την αίθουσα όπου συνεδρίαζαν οι τρεις τάξεις, κάθισε ο ίδιος στο κέντρο. Δεξιά του, έσπευσαν να καθίσουν οι εκπρόσωποι των αριστοκρατών, θεωρώντας τιμητικό το να στέκονται «δεξιά του βασιλιά» κι αφήνοντας αναγκαστικά την αριστερή πλευρά στην τρίτη τάξη του λαού. Μετά την αποχώρηση του βασιλιά και των βασιλοφρόνων, οι εκπρόσωποι συνέχιζαν να κάθονται στις αρχικές τους θέσεις, με τους εκπροσώπους του Λαού να κάθονται Αριστερά.

Έκτοτε ο όρος Δεξιά στην πολιτική αναλόγως της κάθε χώρας απέκτησε αρκετές αποχρώσεις. Σήμερα αναφέρεται στις πολιτικές που προωθούν την ιδέα της συντήρησης, εξού και πολλά δεξιά κόμματα ονομάζονται και συντηρητικά. Η ιδεολογία της δεξιάς ασπάζεται την προάσπιση των αναπόσπαστων χαρακτηριστικών ενός  έθνους, γιατί αποτελούν, κατ' αυτήν, αναπόσπαστο στοιχείο κάθε κοινωνίας, απαραίτητο για τη μετεξέλιξη και τη διαρκή πρόοδό της. Έχει κάνει  βεβαίως και τεράστιες υπερβάσεις κυρίως στην Ευρώπη διά της αποδοχής του υπερεθνικού μορφώματος της ΕΕ.

Στην Κύπρο η πολιτική οργάνωση των Ελληνοκυπρίων επί Οθωμανοκρατίας στηρίχθηκε στη λεγόμενη Εθναρχία. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναγνωρίστηκε ως μιλέτ  πασάς επί Οθωμανικής Κυριαρχίας και γύρω από αυτόν στοιχήθηκε η ελληνοκυπριακή ηγεσία. Στο ίδιο μοτίβο τα πράγματα κινήθηκαν επί Αγγλοκρατίας με τους Βρετανούς ωστόσο να μην αναγνωρίζουν την Εθναρχία ως κυρίαρχο πολιτικό φορέα. Το ενωτικό αίτημα των Ελληνοκυπρίων εξάλλου δεν επέτρεψε ποτέ στην ίδρυση και λειτουργία οργανωμένων παρατάξεων στην Κύπρου, αφού η μόνη πολιτική που υπήρχε τότε ήταν η επίτευξη  της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, με την Εκκλησία να πρωτοστατεί. Στην Κύπρο οργανωμένα εμφανίστηκε αρχικά η Αριστερά διά της ίδρυσης του ΚΚΚ το 1926 και στη συνέχεια το ΑΚΕΛ το 1941. Το πρώτο δεξιό κόμμα στην Κύπρο που επιχείρησε να τηρήσει κάποια απόσταση από την Εθναρχία ήταν το ΚΕΚ το 1943. Το ΚΕΚ επιχείρησε να αυτονομηθεί από την Εθναρχία λειτουργώντας ως ένα αστικό Δεξιό Κόμμα αλλά αυτό δεν επιτεύχθηκε. Η προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ από το 1950 και εξής και η δυναμική που επέφερε ο αγώνας της ΕΟΚΑ ενίσχυσε την παντοδυναμία της Εκκλησίας. Το πρώτο δεξιό Κόμμα που ιδρύθηκε και λειτούργησε εκτός ολοκληρωτικού ελέγχου από την Εκκλησία ήταν ο ΔΗΣΥ το 1976 για δύο λόγους: Πρώτον ο Γλαύκος Κληρίδης ήθελε να απεξαρτηθεί από τον Αρχιεπίσκοπο με τον οποίο διεφώνησε την περίοδο 1974-75 στο Κυπριακό και δεύτερον το κόμμα αυτό στέγασε σε μεγάλο βαθμό την αντιμακαριακή παράταξη.